نوشته: دکتر فریبا لطیفی

20سال با فرا، 200شماره با گزیده مدیریت
 در اولین ماه های سال 1377 بود که نخستین گام های راه اندازی فرا برداشته شد و اولین کتاب فرا با نام «تنها بی پروایان پایدارند» در آبان ماه سال 1378 روانه بازار شد. و درست یک سال بعد یعنی در آبانماه 1379 اولین شماره ماهنامه گزیده مدیریت منتشر شد. این شروع سفری دراز، دشوار ولی دلنشین با شما همراهان بود. سفری پر از فراز و نشیب که در درازای سفر، گاه به تلخی، همراهی را از دست دادیم و گاه به شیرینی، نوپایی به جمع ما پیوست. و در سفر همکارانی با ما همراهی کردند که در همه سختی های زندگی اگرچه گاه کمرشان خم شد ولی خم به ابرو نیاورده و همت شان استوار ماند تا در انتشار حتا یک شماره مجله هم وقفه نیفتد. و چنین بود که فراز و نشیب ها و ناهمواری های این راه نفس گیر را توانستیم هموار کنیم و به جلو گام برداریم. ناهمواری هایی چون هزینه های سنگین و روزافزون انتشار یک ماهنامه، نبود پشتیبانی آنان که باید پشتیبان کارهای فرهنگی باشند، بی مهری آنان که به روز بودن مطالب مجله را بی فایده می دانستند ومناسب پنجاه سال بعد کشور! و کم لطفی آنان که هنوز می پندارند که برای دریافت یک محصول یا خدمت فرهنگی نباید هزینه ای پرداخت کرد  و تصور مي کنند کسی که کار فرهنگی می کند باید فقط «دود چراغ بخورد» و دیگر هیچ! 

شادمانیم که همه این سختی های راه را با همراهی شما همراهان همیشگی، پشت سر گذاشته ایم وامروز دویستمین شماره مجله را با شما ورق می زنیم. راه اندازی این مجله با این اندیشه کلید خورد که بتوانیم در کشور، از آخرین یافته های پژوهشی مراکز علمی و از تجربیات مدیران در سراسر جهان بهره مند شویم تا مجبور نباشیم «چرخ را از نو اختراع کنیم» و یا هزینه های سنگین «آزمون و خطا» ها را بپردازیم و یا «آزموده ها را دوباره بیازماییم». زیرا که بر این باوریم با «پای گذاردن بر شانه غول ها » می توان افق های گسترده تر و دورتری را دید و با استفاده از دستاوردهای هوش بشری در سراسر جهان می توان تندتر وبهره ورتر جاده های پیشرفت را پیمود و به توسعه پایدار دست یافت. بر آن بوده ایم تا با برگردان و انتشارهمزمان یکی از بهترین مجلات جهان مدیریت، دریچه ای برای بهره برداری از هوش جهانی را به روی مدیران و دانش پژوهان مدیریت سرزمینمان بگشاییم و به رهنمود سهراب سپهری عمل کردیم و قایقی ساختیم، با این باور که:

 پشت دریاها شهری است

 که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است

 بام ها جای کبوترهایی است که به فواره هوش بشری می نگرند

 دست هر کودک ده ساله شهر شاخه معرفتی است

 پشت دریاها شهری است قایقی باید ساخت

 و امید داریم که در این راه نه آسان، در کنارمان بمانید و یاری مان دهید آن چنان که اقبال لاهوری می گوید:

 در تلاش جلوه های نو به نو

 یک زمان ما را رفیق راه شو