By Daniel Oppenheimer
نوشته: دانیل اوپنهایمر
ترجمه: پگاه زرین خامه
یافته: افراد نوشته‌هایی با فونت کوچک‌تر و ناخواناتر را بهتر به‌خاطر می‌آورند.
پژوهش: دانیل اوپنهایمر و دو همکارش، کانور دیماندیامان و اریکا وان، از ۲۸ دانشجو دانشگاه خواستند سابقه زیستی دو موجود ساختگی، پانگریش و نورگلتی، را به‌خاطر بسپارند. سابقه پانگریش، با فونت کمیک‌سانز یا فونت بودونی به رنگ خاکستری و اندازه دوازده چاپ شده بود و پرونده نورگلتی، با فونت آسان‌خوان آریل به رنگ مشکی و اندازه شانزده. دانشجویان بعد از پانزده دقیقه وقفه، ۸۷ درصد دانشجویان مطالب مربوط به پانگریش و ۷۳ درصد مطالب مربوط به نورگلتی را به‌خاطر آوردند. هم‌چنین در مطالعه‌ای، دانش‌آموزانی که در طول یک ترم تحصیلی در یک دبیرستان در اوهایو، با اسلاید‌ها و دست‌نوشته‌هایی با حروف ناخواناتر سروکار داشتند، نتایج بهتری در امتحان گرفتند تا دانش‌آموزانی که با جزوه‌هایی با حروف خواناتر سروکار داشتند.
چالش: آیا به‌راستی استفاده از حروف عجیب‌وغریب می‌تواند درک و یادآوری متن را بهبود می‌بخشد؟ پروفسور اوپنهایمر، از تحقیق خود دفاع کنید.
[1]. دانیل اوپنهایمر، استادیار روانشناسی و روابط عمومی در دانشگاه پرینستون و نویسنده کتاب «دموکراسی علیه خود» است.