نوشته: علی حکم‌آبادی- زهرا آقابابایی و محمد مهدی زارعی

سال‌های متمادی شرکت‌ها بخشی از زمان و منابع خود را صرف مدیریت عملکرد کارکنان سازمان می‌کردند تا سازمانی با بهره‌وری بالاتر داشته باشند. در دهه اخیر بسیاری از سازمان‌های بزرگ از رویکرد قبلی به رویکرد بهبود عملکرد بر مبنای گفت‌وگوهای عملکردی تغییر رویه داده‌اند. برخی از سازمان‌ها با متمرکزسازی نیروها بر گفت‌وگوهای عملکردی توانسته‌اند بهره‌وری خود را حدود پنج برابر افزايش دهند که این امر مقبولیت بالایی را برای این رویکرد به همراه داشته است. در این مقاله به بررسی مزایای این رویکرد نسبت به سیستم‌های مدیریت عملکرد پرداخته می‌شود و همچنین توصیه‌هایی درمورد چگونگی اجرای جلسات گفت‌وگوی عملکردی در چارچوب این مدل در سازمان‌ها ارائه می‌شود.