David Baszucki

 نوشته: دیوید باژوکی

ترجمه: کاوه امیری

هنگامی‌ که روبلاکس در سال 2004 راه‌اندازی شد، کاربران اولیه آن دوستان، اعضای خانواده و حدود یکصد نفر علاقه‌مند به فناوری بودند که از طریق سامانه تبلیغات گوگل به‌عنوان مشاورانی بی‌طرف به‌خدمت گرفته شده بودند. ایده ما ساده، اما بلندپروازانه بود: خلق فضای برخطی که در آن افراد از هر کجای دنیا بتوانند هر کاری می‌خواهند (از ساختمان‌سازی گرفته تا اداره کسب‌وکار، بازی‌های ویدیویی، ورزش یا شرکت در کنسرت) در بستر (پلتفورم) آن انجام دهند. همه موافق بودیم محتوای تولیدشده توسط کاربر (یو.جی.سی) می‌تواند کلیدی برای عظمت این پلتفورم باشد. شانزده سال بعد از آن روزها، روبلاکس اکنون نزدیک به پنجاه‌میلیون کاربر فعال روزانه و میلیون‌ها برنامه‌نویس دارد که تجربیاتی مانند «بیایید خوب باشیم» (یک بازی برای درمان افسردگی) و «رویال‌های» که یک دبیرستان مجازی است. به لطف خلاقیتمان، روبلاکسی‌ها اکنون می‌توانند روی صحنه‌های نمایش مد قدم بزنند، پرواز را مانند یک عقاب تجربه کنند یا نحوه فرار از بلایای طبیعی را با دوستان خود بیابند. تصمیم شرکت برای پذیرش محتوای تولید شده کاربران پنجره‌های آن را به دنیای جدیدی باز کرد. دنیای نوآوری بسیار فراتر از آن چیزی است که کارمندان یک شرکت بتوانند آن را تصور یا مدیریت کنند. روبلاکس با فرهنگی که برای تفکر بلندمدت ارزش قائل است، همراه با کارمندانی که همسو با بنیانگذارانش می‌اندیشند و ساختار سازمانی که کمک می‌کند خلاق و کاوشگر بمانند، ضمن تمرکز دقیق روی کاربران نهایی، به این مهم دست یافته است.