By Michael Mankins/ Chris Brahm/ Gregory Caimi
نوشته: مایکل مانکینزو کریس برام و گریگوری کایمی
بسیاری از شرکت‌ها دارای فرایندهای پیچیده و دقیق برای مدیریت سرمایه هستند. آن‌ها برای هر سرمایه‌گذاری جدید نیازمند یک موردی کسب‌وکار قانع‌کننده هستند. برای هر سرمایه‌گذاری جدید یک حداقل نرخ بازگشت قابل‌قبول در نظر می‌گیرند. با دقت و احتیاط تفویض‌اختیار می‌کنند و برای هر سطح از فرایند یک سقف هزینه تجویز می‌کنند. اما در مقابل، زمان یک سازمان تا حد زیادی بدون اعمال هیچ‌گونه مدیریتی صرف می‌شود.
شرکت بین.اند.کامپانی که هر سه نویسنده این مقاله از شرکای آن هستند، از ابزار تحلیلی افراد نوآور به منظور بررسی بودجه‌های زمانی هفده شرکت بزرگ استفاده کرد. یافته‌ها نشان دادند شرکت‌ها غرق در ارتباط الکترونیک شده‌اند؛ زمان جلسات به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافته است؛ همکاری واقعی محدود شده است؛ رفتارهای غیرمعمول در جلسات رو به افزایش است؛ کنترل‌های رسمی به‌ندرت دیده می‌شود و عواقب همه این‌ها معدود است. نویسندگان هشت اقدام را برای مدیریت زمان سازمانی برمی‌شمارند. از بین این هشت مورد می‌توان به این موارد اشاره کرد: دستورکار جلسه‌ها را واضح و گزینشی تهیه کنید؛ یک بودجه‌بندی زمانی بر مبنای صفر ایجاد کنید؛ برای همه ابتکارها مورد کسب‌وکاری درخواست کنید و فرایند تصمیم‌گیری را استاندارد کنید.
برخی شرکت‌های پیشرو و نوآور در بودجه‌های زمانی خود به همان اندازه بودجه‌های سرمایه‌شان نظم و کنترل ایجاد کرده‌اند. در نتیجه این اقدام، آن‌ها موفق شده‌اند ساعت‌های بیشماری را برای مدیران و کارمندان خود آزاد سازند که پیش‌تر بی‌حاصل بود. این اقدام آن‌ها نوآوری را تقویت کرده و به رشد سودآور شرکت سرعت بخشیده است.