By Erik Brynjolfsson/ Avinash Collis

نوشته: اریک براینولفسون و آویناش کولیس

ترجمه: دکتر علیرضا زارعی سودانی

رسانه‌های دیجیتال سهمی ‌بزرگ و در حال رشد از ساعات بیداری ما را مصرف می‌کنند، اما این کالاها و خدمات عمدتا در تولید‏ناخالص ‏داخلی (‌جی‏.دی‏.پی) به‌حساب نمی‏ آیند. علت آن است که این معیار مبتنی بر آن‌چیزی است که افراد بابت کالاها و خدمات می‏پردازند. اگر قیمت چیزی صفر باشد، معمولا‏ به ‌جی‏.دی‏.پی نمی‏ افزاید.
سیاست‏گذاران داده‏ های ‌جی‏.دی‏.پی را برای تصمیم‌هایی درباره چگونگی سرمایه‏ گذاری در همه چیز از ساختار و تحقیق‌و‌توسعه تا آموزش و دفاع سایبری مورد استفاده قرار می‏دهند و مقررات‏ گذاران داده‏ های اقتصادی را برای تنظیم سیاست‏ها به‏ کار می‎‏گیرند. از آن‌جا که منافع دیجیتال‏ سازی به ‏شدت کم برآورد می‏شود، این تصمیم‏ ها و سیاست‏ ها با فهمی ‌ضعیف از واقعیت صورت می‏پذیرد.
‌    جی‏.دی‏.پی‏ بی معیاری دیگر است که چارچوب سنتی ‌جی‏.دی‏.پی را با کمی‌کردن مواهب حاصل از کالاهای جدید و رایگان برای رفاه مصرف‌کننده تکمیل می‏کند.