By Andrei Hagiu/ Julian Wright
نوشته: آندری هاجی و جولیان رایت
ترجمه: محمدامین زهری
مدیران بسیاری تصور می‏ کنند داده‏ های مشتری می‏ تواند مزیت دست‏ نیافتنی به آن‏ها دهد. هرچه تعداد مشتریان ‏بیش‏تر باشد، به همان مقدار داده‏ های ‏بیش‏تری می‏ توان جمع‏ آوری کرد و زمانی که آن داده‏ ها تجزیه‏ وتحلیل ‏شوند، امکان ارائه محصولی بهتر برای جذب مشتری ‏بیش‏تر را می‏ دهد. سپس می‏ توانید داده ‏های ‏بیش‏تری جمع‏ آوری کنید، و تکرار این چرخه در نهایت رقبای شما را به حاشیه می‏راند. اما این فکر معمولا اشتباه است. هرچند چرخه‏ های مثبت یادگیری مبتنی بر داده ممکن است شبیه چرخه‏ های اثرات شبکه به‏ نظر برسد که در ‏آن‏ها ارزش یک محصول برای کاربرانش با افزوده‏ شدن افراد جدید بیش‏تر می‏ شود و در نهایت به کثرتی تعیین‏ کننده از کاربران دست می‏ یابد که رقبا را شکست می‏ دهد. اما چرخه‏ های مثبت یادگیری مبتنی بر داده به قدرتمندی و پایایی چرخه‏ های اثر شبکه نیستند.
با این وجود، تحت شرایط مناسب، داده ‏های مشتری می‏ تواند به ایجاد سپر رقابتی کمک کند. تمام این بستگی به آن دارد که داده‏ ها در کجا ارزش پایا و بالا ارائه می‏ کنند، چه‏ قدر اختصاصی هستند و چه‏ قدر منجر به بهبود‏هایی می‏ شوند که به‏ سادگی قابل‏ تقلید نیستند یا بینش‏هایی خلق می‏ کنند که می‏توانند به‏سرعت کاربردی شوند. این ویژگی‏ها به شرکت‏ها مزیت می‏دهند. زمانی هم که یادگیری از یک مشتری به بهبود خدمات برای دیگران ‏می‏انجامد (مثل گوگل‏ مپس) افراد به این فکر خواهند کرد که چند نفر از آن خدمات استفاده می‏ کنند و اثرات مطلوب شبکه حاصل خواهد شد.