همگان کارآفرین‌هایی را که پیاپی دست به کارآفرینی می‌زنند به خاطر شهامت و سماجت تحسین می‌کنند. اما آن‌هاسرمایه‌گذارانبررویاهای خود را با خطر بزرگی مواجه می‌کنند. پژوهش ما نشان می‌دهد کارآفرین‌های پیاپی به جای عبرت‌گرفتن از اشتباه‌های خود، آماده هستند پس از شکست هم به همان میزان قبل به‌طور افراطی خوش‌بین باشند.
البته خوش‌بینی افراطی (یعنیتمایل به باور احتمال بیش‌تر روی‌دادن رخدادهای مثبتی و احتمال کم‌تر رخداد اتفاقات منفی) در عرصه شروع کارهای جدید همواره وجود دارد. البته این خوش‌بینی افراطی همراه همیشگی آغاز هر کاری است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند کارآفرین‌ها از هر قشری در مقایسه با مردم عادی برای خوش‌بینی افراطی مستعدتر هستند.
گرچه خوش‌بینی افراطی در راه‌انداختن کسب‌وکار مفید است، اما می‌تواند باعث زمین‌خوردن همان کسب‌وکار هم شود. چنین حالتی با میل بیش‌تر به پایبندی و سرمایه‌گذاری زیاده در پروژه‌های مخاطره‌آمیز، غفلت از برنامه‌ریزی برای رویدادهای غیرمنتظره، حرام‌کردن مکرر سرمایه، ضمن به‌تعویق‌انداختن رخدادهای اجتناب‌ناپذیر است.
تجربه شکست می‌تواند این خوش‌بینی مازاد را در برخی کارآفرین‌ها تعدیل کند، اما نه در کارآفرین‌هایسریالی. در نظرسنجی از 576 کارآفرین انگلیسی فعال در صنایع گوناگون که به وسیله پرسش‌نامه‌ها در ارتباط با پیروزی‌ها، شکست‌ها، نگرش‌ها انجام دادیم، دریافتیم آن‌هایی که هم‌زمان چندین کسب‌وکار را اداره می‌کنند و ما آن‌ها را کارآفرین‌هایپورتفولیوییمی‌نامیم به‌ظاهر می‌توانند انتظارات خود را طبق تجربه تطبیق دهند. اگر با شکست‌هایی روبه‌رو بوده‌اند، نوعا واقع‌بین‌تر از کارآفرین‌هایتازه‌کار بوده‌اند. به‌خاطر آن‌که از ناکامی‌ها عبرت می‌گیرند، شاید به‌طور ویژه نامزدهای خوبی برای سرمایه‌گذاری باشند.
[1]. دنیز آکبازاران، استاد دانشکده کسب‌وکار وارویک، پل وست‌هد استاد دانشکده کسب‌وکار دورهام، مایک رایک استاد دانشکده کسب‌وکار دانشگاه ناتینگهام است.