نوشته: مونیکا هاموری و جی کائو و بوراک کویونچو
ترجمه: مریم حقیقی خواه
ممکن است شک کرده باشید که بهترین مدیران جوانتان در جست‌وجوی یک شغل چالشی‌تر هستند. احتمالا شک شما درست است. تحقیقات نشان می‌دهد بیش‌تر متخصصان در مراحل ابتدایی کارراهه خود، در حال شبکه‌سازی و اندیشیدن درباره قدم بعدی خود میباشند، حتا اگر به‌نظر برسد که کاملا درگیر شغل فعلی خود هستند. برنامه‌های توسعه کارکنان هم به‌اندازه کافی آن‌ها را راضی به ماندن نمی‌کنند.
اين نتيجه‌گيري ما بعد از انجام مصاحبه‌های رودررو و تحلیل دو بانك اطلاعات بین‌المللی حاصل از نظرسنجي برخط از حدود 1200 کارمند بود. ما دریافتیم موفقیت‌طلبان[2] جوان و موفق (با ميانگين سن سی‌سال، با سوابق دانشگاهی قوی، مدارکی از موسسات برگزیده و تجربیات بین‌المللی) بي‌قرار هستند. سه‌چهارم آن‌ها در خلال سال اول اشتغال به کار، سوابق شغلی ارسال می‌کنند، با موسسات کاریابی تماس می‌گیرند و حداقل یک بار مصاحبه شغلي مي‌كنند. نزدیک 95 درصد آن‌ها به به‌روزکردن سوابق کاری و جست‌وجوی اطلاعات در مورد کارفرمایان احتمالی آینده مشغول بودند. آن‌ها به‌طور متوسط بعد از 28 ماه شرکت خود را ترک می‌کردند.
چه کسی می‌تواند آن‌ها را سرزنش کند؟ سابقه دریافتی‌های مدیران «دائم‌السفر» را با آن‌هایی که در سازمان باقی می‌مانند مقایسه کنید. ما دریافتیم هر تغییر کارفرما، تغییر چشمگيري در دريافتی‌ها ایجاد می‌کند: در واقع تغییر شغل بزرگ‌ترین عامل تعیین‌کننده افزایش دريافتي است. این موضوع نمایانگر تغییر چشمگيري نسبت به گذشته است. به مدتي طولانی، جابه‌جايي شغلي به‌عنوان میانبری برای رسیدن به قله نگریسته می‌شد، ولی تحقیقات نشان داد این تنها افسانه‌ای براي نسل‌هاي گذشته بود که برای گرفتن ترفیع، هزينه مي‌پرداختند و اغلب شاهد عدم افزايش دريافتي خود بودند.