By William Maddux/ Peter Kim/ Tetsushi Okumura/ Jeanne Brett

نوشته: ویلیام مدو و پیتر کیم و تتسوشی اوکومورا و جین برت

مترجم: فاطمه مسعودیان

 آمریکا و ژاپن حتا بعد از دهه‌ها همکاری تجاری و سیاسی هم‌چنان در رابطه با مفهوم ساده «عذرخواهی» سرگردانند. به‌نظر مي‌رسد هیچ‌کدام به‌طور کامل آن‌چه دیگری مي‌خواهد یا انتظار دارد را درک نمي‌کند. برای مثال، در سال 2010 و بعد از گزارش‌هاي گسترده‌ مبنی بر كارکرد نادرست سيستم گاز خودروي تركيبي پريوس، عذرخواهی افراطي آکیو تویودا، مدیرعامل تویوتا، بیش‌تر آمریکاییان را راضي نكرد. ژاپن هم وقتی فرمانده زیردریایی آمريكاييbristle bristle بعد از واژگونی و غرق‌کردن قایق ماهیگیری ژاپنی در‌ هاوایی در سال 2001 فوري عذرخواهی نکرد بسیار عصبانی شد.

سردرگمي ‌در رابطه با مفهوم «متاسفم» و موقعیت مناسب استفاده از آن، فراتر از ارتباط این دو کشور است. به‌نظر مي‌رسد در نهايت همه فرهنگ‌ها قواعد نانوشته مخصوص به خودشان را دارند. پژوهشگران دیگری متوجه شدند كه در هند عذرخواهی خیلی کم‌تر از ژاپن عمومیت دارد. یا در هنگ‌کنگ عذرخواهی بسیار رایج است و تبدیل به رسم و تشریفات شده و بسیاری از مردم به این کار عادت کرده‌اند.

يافته‌هاي پژوهش ما نشان مي‌دهند مسئله اصلی، تفاوت در ادراك از شماتت‌پذيري است: آمریکاییان عذرخواهی را به‌مثابه پذیرش اشتباه مي‌بینند، در حالی که ژاپنی‌ها آن را اشتیاق برای ترميم ارتباط آسیب‌دیده تلقي مي‌كنند، بدون آن‌كه حسي از پذيرش شماتت وجود داشته باشد. هم‌چنين دريافتيم این تفاوت چه‌قدر روی سودمندی عذرخواهی تاثیر مي‌گذارد.

طبق نظرسنجي اوليه ما ميان دانشجویان آمریکایی و ژاپنی، بسیار محتمل است دانشجویان آمریکایی بگویند عذرخواهی مستقیم دلالت بر گناهکاري دارد و دانشجویان ژاپنی حتا اگر به‌شخصه مسئول آن‌چه روی داده نباشند، عذرخواهی کنند. شايد به همین دلیل دانشجویان ژاپنی بیش‌تر عذرخواهی مي‌کنند. ژاپنی‌ها به‌طور میانگین 11.05 عذرخواهی در هفته گذشته را به‌خاطر داشتند، در حالی که دانشجویان آمریکایی تنها 4.51 مورد را.