By Rohit Deshpande
نوشته: روهیت دشپاندی
ترجمه: مهدی زارع
نام آن را «تناقض مبدا» گذاشته‌ایم. این مسئله در دهه بعد یکی از چالش‌های بزرگ پیش روی بازارهای نوظهور خواهد بود.
شرکت شکلات ال‌ری، شرکتی سربلند و باسابقه است که بخشی از بهترین دانه‌های کاکائو دنیا را فرآوری می‌کند. قیمت کاکائو تولیدی ال‌ری که مهم‌ترین ماده اولیه تولید شکلات است، به دلیل کیفیت بی‌نظیر آن سی درصد بالاتر از قیمت بازار بوده و مشتری اصلی آن شرکت‌های بزرگ شکلات‌سازی سوییس و بلژیک هستند که برخی شکلات‌های تولیدیشان از خاویار هم گران‌تر است.
ال‌ری با شناسه[2] خودش هم شکلات درجه یک تولید کرده و قصد دارد در سطح دنیا به فروش برساند. شکلات ال‌ری را در خارج از کشور مبدا به سادگی نمی‌توان تهیه کرد و به‌ندرت مردم حاضرند برای آن قیمتی برابر با شکلات گودیوا یا لینت بپردازند. علت این است که ال‌ری محصول ونزوئلاست، نه سوییس و بلژیک و این گزاره شرطی را مردم پذیرفته‌اند که شکلات مرغوب محصول اروپاست، نه آمریکای جنوبی.
تناقض مبدا[3] همین است. کشور مبدا محصول، موجب تایید اصالت آن می‌شود. مشتریان، مناطق جغرافیایی خاصی را با بهترین محصولات مترادف می‌دانند: خودروهای مسابقه‌ای ایتالیا و ساعت سوییسی. محصولات رقابتی از کشورهای دیگر (به‌خصوص از بازارهای در حال توسعه) کم‌تر قابل اعتماد به‌نظر می‌رسند. حتا زمانی که کیفیت محصولات کشورهای در حال توسعه با بازیگران جاافتاده برابری می‌کند هم نمی‌توانند قیمت منصفانه‌ای برای محصولات خود در نظر گیرند. قیمت پایین‌تر هم موجب تقویت این تفکر می‌شود که آن محصولات، کیفیت مورد نظر را نداشته و در آن منطقه محصول عالی تولید نمی‌شود.
این مخمصه موجب شده شرکت‌هایی چون ال‌ری، مشاور انفورماتیک اینفوسیس هند و یخچال‌سازی آرچلیک ترکیه و ده‌ها شرکت دیگر نتوانند قیمت‌ها را به‌شکلی تعیین کنند که درآمد لازم را برای رشد جهانی تامین شود.