Interviewed by Diane Cotu
مصاحبه کننده: دايان كوتو
ترجمه: فضل اله امينی
اين تصور كه عضويت در تيم سبب افزايش بهرهوري و خلاقيت ما ميشود (و تيمي كاركردن بهترين راه انجام كار است) بسيار عميق و ريشهدار است. اما هاکمن، استاد روانشناسي سازماني در هاروارد و خبرهاي پيشگام در كار تيمي، چنين اعتقادي ندارد. به گفته وي، پژوهشها پيوسته نشان دادهاند كه گرچه منابع عالي در اختيار تيمها قرار دارند، اما عملكرد آنها رضايتبخش نيست.
در گفتوشنود دايان كوتو، ويراستار ارشد مجله هارواردبيزنسريويو، هاکمن نقاط ضعف تيمها را نشان ميدهد. تكاندهندهترين حرفي كه وي در اين گفتوشنود زده، اين است كه بيشتر وقتها اعضاي تيم درباره وظايف پيش روي تيم و گاه درباره تركيب اعضا همعقيده نيستند. چيز ديگري كه بر مشكلات افزوده ميشود اين عقيده است كه «بزرگتر بهتر است.» با رشد تيم حجم تلاش لازم براي مديريت روابط ميان اعضا كمابيش بهطور نمايي بيشتر ميشود. در تعيين حدود تيم و كوچك نگه داشتن آن (كمتر از ده عضو) رهبر تيم بايد سرسخت و بيگذشت باشد و بايد اعضايي (مثل تيمشكنان) را كنار بگذارد. همچنين رهبر وظيفه دارد خط سير قانعكنندهاي براي حركت تيم ترسيم كند، اما بسا احتمال دارد در اين راه با مقاومتهاي شديد روبهرو شود و بهكلي در معرض خطر قرار گيرد.
هاکمن پنداشتهاي نادرست ديگري را نيز درباره تيم و كار تيمي فاش ميكند، از جمله اين پندار كه كار در تيمهايي كه مدتها با اعضاي ثابت كار ميكنند، ملالآور است. اما بر اثر پژوهش معلوم شده ميزان لغزشهاي تيمهاي متغير و جديد پنجاه درصد بيش از تيمهاي جاافتاده و قديمي است. با اين همه و براي پرهيز از خودخواهي، همه تيمها نيازمند عضويت و حضور عضوي نابههنجار هستند، منظور از نابههنجار كسي است كه مشتاق موج آفريدن و گروه را در معرض ايدههاي ديگر قرار دادن است. بدبختانه اغلب عذر اينگونه افراد را ميخواهند و آنها را از عضويت تيم محروم ميكنند و فرصت جادوگري و هنرنمايي را از آنها ميگيرند.
رهبران تيمها نميتوانند تيمها را وادار به خوب كاركردن كنند. با اين وصف، در اثر ممارست و كسب تجربه در چگونگي تركيب و مديريت هر تيم، ميتوان احتمال موفقيت آن را بيش از پيش كرد.