ترجمه: مرضيه امامی و مهرزاد غنی پور
آیا مدیریت زنجیره عرضه صرفاً به نرم‌افزار و سیستم‌ها می‌پردازد؟ آیا می‌توان بهترین فن‌آوری را به‌كار گرفت و بعد راحت نشست و پیشرفت كارها را نگاه كرد كه بدون هیچ مشكلی انجام می‌شوند و شاهد صرفه‌جویی‌ها بود؟ مسلم است كه چنین تفكری درست نیست.
زمانی كه هاروارد رهبران فكری مدیریت زنجیره عرضه را دور هم جمع كرد، تكنولوژی، محور اصلی بحث نبود. در آن زمان، موضوعاتی چون مردم و ارتباطات انسانی فكرها را به‌خود مشغول كرده بود. به‌عنوان مثال، فرصت‌ها و چالش‌هایی كه در نتیجه جهانی‌شدن ایجاد شده، شركت‌ها را مجبور كرده است با انواع جدیدی از تامین‌كنندگان ارتباط برقرار كنند. فشاری كه همواره برای افزایش سرعت و كاهش هزینه وجود داشته، شكستن مرزهای درونی و برقراری ارتباط مناسب بین بخش‌های سازمانی را بیش از پیش پراهمیت ساخته است.
هزینه‌های ناشی از خطا هیچ‌گاه به اندازه حالا زیاد نبوده است. مجریان پیشتاز زنجیره عرضه توانسته‌اند با به‌كاربستن تكنولوژی جدید، نوآوری‌ها و تفكر فرایندی، بهبود قابل توجهی در تمامی متغیرهای موثر ذینفعان حاصل كنند. از جمله این متغیرها می‌توان به هزینه‌ها، خدمات مشتریان، بهره‌وری دارایی‌ها و ایجاد درآمد اشاره كرد. تقریباً در تمام صنعت‌ها فاصله بین موفق‌ها و ناموفق‌ها به‌تدریج در حاصل زیادشدن است.
این میزگرد چند تن از متفكران و مجریان پیشتاز در مدیریت، زنجیره عرضه را دورهم جمع كرده كه این میان می‌توان از اسكات بت از اینتویت، ساندار موریس از اینتل و كریس گوپال از یونی‌سیس نام برد. دیوید برت از دانشگاه ساندیاگو و هائو لی از دانشگاه استانفورد، جدیدترین تحقیقات دانشگاهی را مطرح كرده و ویلیام كوپاچینو از اَكسنچر و رابرت پورتر لینچ از شركت وارن نیز از ابعاد مشاوره‌ای موضوع صحبت می‌كنند. آنها دامنه وسیعی از موضوعات امروزی مدیریت زنجیره عرضه نظیر نقش مدیران عالی و جدیدترین فن‌آوری‌ها را مرور می‌كنند و به كشف ابعاد تاكتیكی و استراتژیك وضعیت موجود مدیریت زنجیره عرضه می‌پردازند