ترجمه: علی سینا قدس

در یک برهه از زندگی حرفه‌ای یا در برهه‌ای دیگر، بیش‌ترمان احساس تقلبی‌بودن می‌کنیم، اما برای برخی، این حس ادامه‌دار‌تر است. این شرایط ابتدا در دهه 1970 تشریح شد و پدیده «ریاکاری » نام گرفت. با وجود سال‌ها تحقیق، هنوز چیز زیادی درباره این‌که چه ویژگی‌های روان‌شناختی به این پدیده منجر شده یا چه تیپ‌هایی از افراد بیش‌تر در معرض آسیب آن هستند، نمی‌دانیم. به‌تازگی، پژوهشگران دانشگاه گنت تحقیقی را منتشر کرده‌اند که برخی یافته‌ها را در این زمینه ارائه می‌دهد. آن‌ها از 201 کارمند دفتری خواستند تا هشت پرسشنامه را با بیش از 130 سوال تکمیل کنند. این نظرسنجی‌ها میزان تجربه این پدیده توسط کارمندان را در کنار این‌که خود را چگونه از نظر کیفیت‌های عذاب‌وجدان، عصبی‌بودن، نقدپذیری، برونگرایی، کمال‌گرایی، رضایت شغلی و تعهد سازمانی رتبه‌بندی می‌کنند، مورد بررسی قرار ‌دادند. پدیده ریاکاری در حدود بیست درصد از پاسخگویان و در تمام سطوح سازمان (در کارکنان سطوح پایه کمی بیش‌تر) به‌چشم خورد. افرادی که خود را از نظر عصبی‌بودن بالا و از نظر عذاب‌وجدانْ پایین ارزیابی کرده بودند، بیش‌تر این حس ریاکاری را داشتند. یافته‌های مربوط به عذاب‌وجدان خلاف انتظار بود؛ ‌طوری که پژوهشگران حدس می‌زنند افرادی که حس ریاکاری دارند، ممکن است گرایش به خودانتقادی و کمال‌گرایی داشته باشند. به بیان دیگر، این افراد ممکن است سقف‌ها را بسیار بالا قرار داده و از وجدان آگاه‌تری (نسبت به آن‌چه گزارش کرده‌اند) برخوردار باشند.