By Wolfgang Lutz
نوشته: ولف گانگ لوتز
ترجمه: مینا قدمی
پیش‌بینی‌های ترسناکی از کاهش رشد اقتصادی به‌واسطه پیرشدن جمعیت، تبدیل به یک رسم رایج شده است. ولی آیا به‌راستی چنین مشکلی هست؟
هیچ شکی نیست که همه کشورهای جهان در حال پیرشدن هستند، اما آن‌ها در مرحله‌های بسیار متفاوتی از این فرایند قرار دارند. در حال حاضر، متوسط سن در آمریکا (با نیمی از جمعیت مسن‌تر و نیمی جوان‌تر) حدود 36 سال است. این میانگین در اتیوپی به دلیل نرخ زادوولد بالاتر و امید زندگی پایین‌تر، هجده سال است. در سایر کشورهای آفریقایی، متسط سن از این هم پایین‌تر است. مسن‌ترین کشور دنیا آلمان با متوسط سن 45 است.
این الگو بسیار روشن است: کشورهای جوان فقیر و کشورهای مسن ثروتمند هستند. پس چرا مردم از پیر شدن جمعیت بیمناک هستند. من دو دلیل می‌بینم. دلیل نخست، روانی است: مقایسه سن اشخاص بیانگر این است که هر چه جمعیت مسن‌تر می‌شود، ضعیف‌تر شده و قوای ذهنی خود را از دست می‌دهد. دلیل دوم، از اقتصاددانان و شاخصی موسوم به نرخ وابستگی[2] برمی‌آید. این شاخص می‌گوید، هر بزرگسال پایین 65 سال به جامعه کمک می‌کند و هر فرد بالای 65 سال، سربار است. تعداد افراد مسن‌تر از 65 سال هم رو به افزایش است.