By Beth Brooke

نوشته: بِث بروک

چندی پیش، از سخنان جان رایس از مدیران جنرال‌الکتریک در زمینه چگونگی پرورش رهبران هوشمند تراز جهانی، سخت تکان خوردم. رایس قائم‌مقام فعالیت‌های جهانی یک شرکت بزرگ فراملیتی است که در پرورش رهبران تراز جهانی از میان مدیران محلی بسیار موفق بوده است. خود رایس این کار را «ترکیبی از دانش و هنر» مي‌نامد.

شگفتی من از آن بابت بود که مي‌دانیم شرکت‌های چندملیتی نوظهور در زمینه تامین رهبران قابل، سخت در مضیقه هستند و شرکت‌های روبه‌رشد پرشتاب برزیلی، چینی، و هندی که بلندپروازی فعالیت در سطح جهان را در سر دارند، تنها به جنبه‌های علمي ‌پرورش رهبران توجه دارند و از هنر خبری نیست. مشکل بزرگ از این نقطه آغاز مي‌شود که خود تیم مدیران ارشد این سازمان‌ها، تجربه فعالیت‌های تراز جهانی را ندارند. شبکه درونی پرورش مدیر این شرکت‌ها نیز چندان توانا نیست و در نتیجه ناچارند تا نیروهای ارزشمند را از رقبا قُر بزنند. این امر موجب جابه‌جایی فراوان این‌گونه نیروها و بروز تورم در افزایش حقوق آن‌ها مي‌شود. تنها برخی از این شرکت‌ها در خصوص نگه‌داری نیروهای خبره و کنترل پاداش و مزایای آن‌ها موفقیت‌هایی داشته‌اند. رهبرانی هم که در این زمینه فکر و اندیشه‌ای دارند، نتوانسته‌اند دیدگاه خود را به‌صورت کامل در سازمان بگسترانند.