By Alvin E. Roth
نوشته: آلوين راث
ترجمه: دكتر حسين سليمانی
به‌طور سنتی، بازارها فقط آوردگاه عرضه و تقاضا تلقی شده‌اند. ولی برای این‌كه بازارها بتوانند درست عمل كنند، باید بتوانند تعداد كافی فروشنده و خریدار را به طرف خود جلب كنند، شركت‌كنندگان را برآن دارند كه ترجیحات خود را برملا كنند و با ایجاد فرصت كافی برای انتخاب و روش‌های سریع برای ثبت آن‌ها، بتوانند بر تراكم نیز غلبه كنند. حل این مشكلات در حیطه رشته‌ای به نام طراحی بازار واقع می‌شود كه آمیزه‌ای از نظریه بازی و اقتصاد تجربی است.
راث كه استاد هر دو رشته بازرگانی و اقتصاد در هاروارد است، یكی از طراحان پیشروی بازار است. او و همكارانش توانسته‌اند برخی از بازارهای ناموفق را نجات دهند. برای مثال، با طراحی مركز تبادل بازار كار پزشكی كه از طریق آن، پزشكان تازه‌كار اولین شغل خود را به‌دست می‌آورند یا با طراحی حراج‌هایی كه از طریق آن‌ها، كمیسیون فدرال ارتباطات (اف.سی.سی) مجوز استفاده از بخش‌هایی از طیف پخش رادیویی را به‌فروش می‌رساند. علاوه بر این، آن‌ها فرایندهای اختصاصی بازارمانندی ایجاد كرده‌اند كه نه ربطی به قیمت دارند و نه به تبادل پول. این‌ها شامل سیستم‌هایی برای اختصاص كودكان به مدارس در بوستون و نیویورك و تسهیل تبادل كلیه هستند.
كامپیوترها امكان طراحی «بازارهای هوشمند» را ایجاد می‌كنند كه به طرق پیچیده‌ای از ورودی كاربران استفاده می‌كنند: در تبادل كلیه، آن‌ها هر انطباق ممكن بین گیرنده و دهنده را بررسی می‌كنند تا بیش‌ترین تعداد پیوند را امكان‌پذیر كنند. در آینده، كامپیوترها ممكن است امكان فروش كالاهای مرتبط، از قبیل محل‌های برخاست و فرود هواپیماها را فراهم كنند. به‌تدریج كه بازارهای اینترنتی (مانند بازارهای اشتغال و دوست‌یابی) تكثیر پیدا می‌كنند، درك كلی بیش‌تری از بازارها ایجاد می‌شود كه تقریباً فرصت‌های نامحدودی را برای طراحی بازار پدید خواهد آورد.