By David Rook/ William R.Torbert
نوشته: ديويد روكي و ويليام توربرت
ترجمه: دكتر محمد ابراهيم محجوب
بیشتر روانشناسان تربیتی میگویند آنچه رهبران را ممتاز میكند، بستگی چندانی به شخصیت، فلسفه رهبری یا شیوه مدیریت آنان ندارد، بلكه برمیگردد به «منطق رفتاری» و برداشتشان از جهان پیرامون و واكنشی كه هنگام بهخطرافتادن قدرت یا امنیت خویش نشان میدهند. اما شمار رهبرانی كه به درك «منطق رفتاری» خود همت میگمارند كم است و از آن كمتر، رهبرانی هستند كه به تغییر این منطق میاندیشند.
نویسندگان مقاله با بهرهگیری از 25 سال تجربه مشاوره و همكاری با سوزان كوكگروتر، روانشناس، شخصیتشناسی رهبری را بر پایه برداشت رهبران از جهان پیرامون خود شرح میدهند. روكی و توربرت رهبران را از دیدگاه منطق رفتاری در هفت گروه متمایز دستهبندی میكنند: فرصتطلبان، سیاستپیشگان، كارشناسان، هدفجویان، فردگرایان، استراتژیستها و كیمیاگران. از نظر آنان، سه گروه نخست، عملكرد ضعیف و چهار گروه بعدی عملكرد متوسط و قوی دارند. بهگفته ایشان، طبیعت انسان صلب نیست و هر كه آماده باشد برای تحول منطق رفتاری خود مایه بگذارد بهاحتمال زیاد بهمرور متحول خواهد شد. برای مثال، رهبر سیاستپیشه با ممارست و خودسازی میتواند حتی تا رده استراتژیست بالا برود، گو اینكه شمار كمی از رهبران میتوانند كیمیاگر شوند. بنگاههایی كامیابترند كه به مدیران و تیمهای خود فرصت بررسی منطق رفتاری خود را میدهند.