By Christine Parath/ Christine Pearson

نوشته: کریستین پورات و کریستین پیرسون

ترجمه: دكتر احمد عيسی خانی

ما همه درباره «ريیس جهنمی» چیزهایی شنیده‌ایم (یا آن را تجربه کرده‌ایم)، اما این یکی از اشکال بی‌نزاکتی است که در محیط کار رخ می‌دهد. بی‌ادبی در محیط کار شایع و رو به افزایش است. بی‌نزاکتی قربانی می‌گیرد، خواه این که زورگویی آشکار باشد یا اقدامات بی‌ملاحظه: بهره‌وری را از بین می‌برد، روحیه را کاهش می‌دهد، موجب ترک کار کارکنان می‌شود و به روابط با مشتریان صدمه می‌زند. برخورد با پیامدهای آن هفته‌ها توجه و زمان مدیریت را به خود جذب می‌کند.

نویسندگان در طی چهارده سال گذشته در سراسر ایالات‌متحده و کانادا مصاحبه‌هایی را انجام داده‌اند و از بیش از چهارده‌هزار نفر داده‌هایی را جمع‌آوری کرده‌اند تا میزان شیوع، انواع، علل، هزینه‌ها و درمان‌های بی‌نزاکتی در محیط کار را بیابند. آن‌ها گام‌های متعددی را پیشنهاد می‌کنند که رهبران باید برای مقابله با بی‌ادبی بردارند. مدیران باید از خودشان شروع کنند: رفتارشان را پایش کنند، درباره رفتارشان بازخورد بگیرند و مطمئن شوند که رفتارشان الگویی برای دیگران است.

هنگامی که نوبت به مدیریت سازمان می‌رسد، رهبران باید با نگاهی به نزاکت استخدام کنند، حين كار آن را آموزش دهند، هنجارهای گروهی ایجاد کنند، رفتارهای خوب را پاداش دهند و رفتارهای بد را جریمه کنند.

مبادا نزاکت پایدار یک ولخرجي به‌نظر برسد. نویسندگان هشدار می‌دهند وجود تنها یک کارمند عادت‌کرده به توهین در سازمان می‌تواند منجر به زيان ميليون‌دلاري به‌خاطر از دست دادن کارکنان، مشتریان و بهره‌وری شود.