By Sarah Cliffe
نوشته: سارا کلیف
ترجمه: اشکان فلاحتکار

بیش از دو دهه پیش، هاروارد بیزنس ریویو، ده مدیر رنگین‏ پوست را به یک میزگرد دعوت کرد تا درباره نژاد در محیط کار مباحثه کنند و یک نسخه ویراسته از گفتگوهای آنان را منتشر نمود. اخیرا من آن مقاله را بیرون کشیدم، با این اندیشه که این مقاله به من حسی از این موضوع می‏دهد که دورنمای این موضوع از سال ۱۹۹۷ تاکنون چه تغییری کرده است؟
اما زمانی که آن را مطالعه کردم، بهت‏ زده شدم. این بحث به‏ هیچ‏ وجه قدیمی به‏ نظر نمی‏رسید. در واقع، موضوعاتی که آن رهبران اشاره کرده بودند، تماما مربوط به این دوره بودند. آفریقایی‏ آمریکایی‏ ها هنوز هم به‏ صورتی جدی در رتبه‏‏ های سازمانی ارشد، حضور کم‏رنگ‏ تری دارند. هنوز هم در فرایندهای استخدام و ترفیع، تمایل به سمت نژاد، جنسیت و موقعیت اجتماعی مشابه با تصمیم‏ گیرنده وجود دارد. افراد رنگین‏ پوست به نسبت سفیدپوستان هنوز هم دسترسی کم ‏تری به شبکه‏ های اجتماعی با اهمیت دارند و هنوز هم احساس می‏کنند همکاران سفیدپوستشان شگفت‏ زده می‏شوند، وقتی آن‏ها شایستگی، ذکاوت و سختکوشی خود را نشان می‏دهند. به‏ خوبی مشهود است که افراد سفیدپوست فکر نمی‏ کنند که احتمالا بخشی از مشکل هستند. اما تحقیقات دقیق درباره سوگیری‏های نهفته  حاکی از آن است که شاید در اشتباه هستند.