By Mara Aspinall/ Richard Hamermesh
نوشته: مارا آسپینال و ریچارد هامرمش
ترجمه: سوادا مارکاریان و دکتر پیام طریقی
پیشرفت‌های علمی‌این امکان را برای پزشکان فراهم آورده كه درمان را برای افراد اختصاصی کنند. اما پذیرش این رویكرد با کندی و دشواری روبه‌رو شده چرا که هنوز مدل درمانی مبتنی بر آزمون و خطا حاكم بر چگونگی توسعه، تنظیم مقررات، پرداخت‌ها و روش‌های درمان در نظام مراقبت‌های سلامت است. در این مقاله، آسپینال، رییس شركت جینزایم‌جنتیكس و هامرمش، سرپرست ابتكارهای مدرسه بازرگانی هاروارد برای بهبود رهبری در سازمان‌های مراقبت سلامت، در مورد موانع موجود بر سر راه پزشکی منحصر به‌شخص و چگونگی غلبه بر آن‌ها بحث می‌کنند.
آن‌ها اشاره دارند که موفق‌ترین مدل توسعه دارو، هنوز هم رایج‌ترین شیوه‌ای است که با وجود رسیدن به روزهای پایانی خود، اغلب شرکت‌های بزرگ دارویی از آن استفاده می‌کنند. آن‌چه شرکت‌های دارویی باید اتخاذ کنند مدل كسب‌وكاری مبتنی بر سبدی بزرگ‌تر از درمان‌های هدفمند (و به‌تبع، موثرتر و سودآورتر) است و نه طیف محدودی از داروهای هم‌سان.
محیط قانون‌گذاری فعلی، بیش از حد بر کارآزمایی‌های بالینی درمان‌های کلی و عمومی اهمیت می‌دهد. به‌جای آن باید بر مبنای آزمایش‌های تشخیصی به جمعیت‌های محدودتر در کارآزمایی درمان‌های دارویی هدفمند و نظارت و ارزیابی اثربخشی داروها پس از تایید تولید آن‌ها توجه شود.
یك نظام پرداخت ناکارامد، با دادن پاداش به شیوه‌های درمان (به جای تشخیص دقیق و پیشگیری موثر) تنها وضع را بدتر می‌كند. پیشنهاد آسپینال و هامرمش، هماهنگ‌سازی مقررات و نظام پرداخت به منظور ایجاد انگیزه جهت دستیابی به نتایج مطلوب است.
در نهایت، نویسندگان، تغییر عادات پزشکان را از طریق آموزش مباحثی مانند ژنومیک، آزمایشات تشخیصی و درمان‌های هدفمند امری ضروری می‌دانند. آن‌ها معتقدند دانشگا‌ه‌ها و سازمان‌های پزشکی باید مدافعان سرسخت پزشکی منحصربه‌شخص باشند تا هم بیماران و هم صنعت پزشکی از منافع آن برخوردار شوند.