By John Mackay

نوشته: جان مکِی

ترجمه: رضا عظیمی مروی

چند سال پیش، در ميزگردي با دیگر دریافت‌کنندگان پیشین جایزه «کارآفرین سال» ارنست.اند.يانگ بودم. مباحث به این قلمرو کشیده شد که در عمل چه‌قدر طول می‌کشد تا فردی به‌عنوان یک سازنده کسب‌وکار به موفقیت برسد. من اعتقاد عمیق خودم را اظهار داشتم که رهبری کسب‌وکار نمی‌تواند تنها به بيشينه‌سازي سود سهام‌داران محدود باشد، بلکه باید آگاهانه به دنبال دیگر اثرات مثبت کسب‌وکار بر ذينفعان خود باشد. فردی که کنار من نشسته بود بي‌درنگ واکنش نشان داد: «جان دارد چی تحویل شما می‌دهد» و رو به حضار اعلام کرد و گفت: «این‌ها یک مشت چرندیات است. کسب‌وکار همیشه درباره پول بوده و همیشه هم خواهد بود.»

می‌توانستم او را دایناسور بدانم: کسی که در منجلاب پارادايم‌هاي قدیمی گیر افتاده است. اما به‌نظر نمی‌رسید این کار چیزی را حل کند، به‌علاوه او مردی بود که من از بسیاری جهات برایش احترام قائل بودم. بنابراین تلاش‌کردم بیاموزم که عقاید خود را بهتر بیان كنم.

از زماني، هنگامی که با هم‌مسلکان خود در دنیای کسب‌وکار سخن گفتم، شروع به استفاده از اصطلاح «سرمایه‌داری هشیارانه» كردم. برای ما این مفهوم به معنای این واقعیت است که عملکرد همه کسب‌وکارها درون یک سامانه گسترده و وسیع از وابستگی‌های متقابل قرار دارند. یک سرمایه‌دار هشیار بودن بدین معناست که تحت تاثیر یک دیدگاه تنگ، این وابستگی‌های متقابل را نادیده نمی‌گیرید. شما از کل سيستم مطلع باقی می‌مانید. ما در مورد این نحوه اندیشیدن بسیار مشتاق شدیم و شروع به صحبت‌کردن با افراد بیش‌تری از جمله رهبرانی نظیر داگ راچ از خرده‌فروشی جوتریدرز و کیپ تیندل از فروشگاه کانتینر کردیم. از آن هنگام شبکه بزرگی از رهبران را با کمک راج سیسوديا از دانشگاه بنتلی (که در تحقیقات خود در مورد شرکت‌های مهرورز نشان می‌دهد که چگونه کسب‌وکارهای هشیار در گذر زمان بهتر از بازار عمل می‌کنند) ایجاد کرده‌ایم.