عنوان مقاله: نوآوری های شگرف تدريجي
گزيده مديريت 108
By Rosabeth Moss Kanter
نوشته: روزابت موس كانتر
ترجمه: دكتر كاوه سرمست
نوآوری سایه‌ای از خطر با خود دارد. در آغاز سال 2010 فراخوان محصولات (تویوتا، خودروی پریوس) به اندازه عرضه محصولات جدید (آی‌پاد اپل) توجه مطبوعات را به خود جلب کرد. در مجمع جهانی اقتصاد، یکی از مدیران بانک‌های بزرگ تقصیر بحران مالی را بر گردن نوآوری‌های بی‌شمار انداخت و تاکید کرد باید توجه بیش‌تری به بهبود عمليات معطوف می‌شد.
اما با خروج تدریجي شرکت‌ها از رکود، برخی رهبران خطر نوآوری را نادیده می‌گیرند و به‌دنبال نوآوری‌های شگرف[2] هستند. در موضع‌گيري اخیر مدیران ارشد، این آوا هم‌چنان نواخته می‌شد: «وقت را بیش‌تر از این با نوآوری‌های تدریجی هدر ندهید، ما فقط نوآوری شگرف می‌خواهیم.»
من نیز بازگشت علاقه‌مندی به خلق رشد‌های آتی از طریق نوآوری‌های جسورانه را تحسین می‌کنم. اما نباید بهبود مستمر را دست‌کم گرفت و نباید نوآوری‌هاي شگرف و تدریجی را در دو قطب مخالف نشاند. این تلقی کاذب دوقطبی، به‌خاطر ماهيت ابهام‌آميز تغییر، نوآوری را بسیار مخاطره‌آمیز می‌سازد..
[1]. روزابت موس‌کانتر استاد دانشکده کسب‌و کار هاروارد و متخصص استراتژی، نوآوری و رهبری است. آخرین کتاب او «ابرشركت» (انتشارات کراون، 2009) است.