نماد‌هاي واسط كاربر به ما كمك می‌كنند فناوري را اداره کنیم. برخي از اين ‌نماد‌ها بدیهی و برخي ديگر غيرمنطقي به‌نظر می‌رسند. يكي از اين ‌نماد‌ها کم مانده بود کاملا از میان برود و يكي ديگر به پادشاه دانمارك ربط دارد و سایر آن‌ها نشانه اشیایی هستند که دارند به تاریخ می‌پیوندند. در اين‌جا خلاصه تاريخ خطوط و دوايری وجود دارد كه ما آن‌ها را در كامپيوتر، تلفن و در نرم‌افزارها به‌کار می‌بریم.

که بعد از گذشت 1500 سال هنوز مورد استفاده است

بشماريد در طول روز شما چند بار كليد ات‌ساین[1] را می‌فشاريد. اين نماد کم‌وبیش يكي از پركاربردترين نشانه‌ها در دستگاه‌هاي ماست كه هم در ایمیل‌ها و هم در توییت‌ها مورد استفاده قرار می‌گيرد. با وجود اين، شكل چرخشي «ات» كه در ايتاليا به‌عنوان «حلزون» و در هلند به‌عنوان «دم‌ميمون» شناخته شده، کم‌وبیش به‌واسطه از دور خارج شدن ‌ماشين تحرير مهجور شده بود.

 قبل از اين‌كه به اين داستان بپردازيم، باید تاريخچه مختصري را به نقل از مجله اسميت‌سانيانو موزه هنرهای مدرن نيويورك كه مجموعه كاملي از نشانه «ات» را در خود جاي داده بیاوریم: در قرن شانزدهم ميلادي، علامت «ات»به‌عنوان يك وصل‌کننده برای تركيب حرف اضافه لاتين «اد»[2] (به معناي «به» يا «در») در يك حركت قلم مورد استفاده قرار می‌گرفت. اين نشانه در طي سال‌ها تكامل پيدا كرد و در معاملات تجاري ونيزی‌ها به‌عنوان نماد امورفا (يك ظرف دهان‌گشادکه به‌عنوان واحد اندازه‌گيري توسط بازرگانان مورد استفاده قرار می‌گرفت) به‌کار رفت و تاجران اسپانيايي هم آن را به‌عنوان نماد اروبا (یک واحد سنجش دیگر) به کار می‌بردند. سرانجام اين نماد به معناي «به نرخ» به‌کار رفت: مثل دوازده هلو به نرخ 1.5دلاری (جمعا هجده دلار).