By Philip longman
نوشته: فیلیپ لانگمن
ترجمه: عطیه بطحایی و مژده مخبر
عملاً كم‌تر از درآمد واقعی نسل جوان در سال‌های ركود تورمی دهه 1970 است. این داستان برای بیش‌تر اقتصادهای در مقابل تمام نق‌زدن‌ها در مورد انتقال مشاغل به خارج از امریكا، تنها یك پاسخ داده می‌شود: این بیكاری موقتی است. استدلال می‌شود در چند سال آتی و با بازنشستگی قسمت اعظم نسل انفجار جمعیت، كار زیادی برای نسل ركود جمعیت كه مشاغلش به خارج از امریكا منتقل شده، وجود خواهد داشت. این موضوع می‌تواند باعث آرامش خیال نسل ركود جمعیت شود، اما شاید این فرضیه غلط باشد. با وجود كم‌تعداد‌بودن این نسل، آن‌ها شاهد بیكاری و نه اشتغال بیش‌تر خواهند بود.
بدون یك جام جهان‌نما با قاطعیت نمی‌توانیم بگوییم بعد از بازنشستگی افراد نسل انفجار جمعیت، چه پیش خواهد آمد. اما می‌توانیم در دو منطقه كلید آن را پیدا كنیم. نرخ زادوولد در ژاپن پیش از هر كشور صنعتی دیگر، بسیار كم‌تر از نرخ جایگزینی شده است. در نتیجه، نسبت كارگران به جمعیت ژاپن از سال 1990 به این طرف، همواره در حال كوچك‌ترشدن بوده است. با این وجود، نرخ بیكاری در حال افزایش است. به‌طور مشابه، در امریكا از سال 1990، تعداد افراد 15 تا 24 سال به‌طور نسبی در حال كاهش بوده است. اما این كاهش عرضه، كارگران جوان را ارزشمندتر نساخته است و نرخ بیكاری آن‌ها نسبت به نسل قدیم بیش‌تر شده است. برای مردان جوان، شرایط از این هم بدتر است. میانگین درآمد واقعی آن‌ها در شرایط شكوفایی اقتصادی سال‌های آخر دهه 1990اروپایی نیز قابل‌‌بازگو است..