ترجمه: علی سینا قدس

برای سالیان متمادیْ دانشمندان علوم اجتماعی بر این فرض بودند که کار افراد در مشاغل رده بالا، نسبت به افراد در مشاغل رده پایین، استرس کم‌تری دارد، چرا که افراد نخبه دارای قدرت، استقلال‌رای و پایداری بیش‌تری در شغل خود هستند. این فرض اخیرا با تحقیقاتی مورد چالش قرار گرفته است که دریافته‌اند «ساعات کاری طولانی و توقعات کاری زیادتر منجر به استرس برای افراد در رده‌های بالای شغلی می‌شود». اما به دلیل آن‌که پژوهش روی این موضوع مبتنی بر بازیابی‌ یافته‌ها پس از وقوع رویداد بوده است، سخت است بتوانیم بگوییم کدام دیدگاه صحیح است. نتایج تحقیقی جدید که روی اثرات آنی و در لحظه انجام شده بود، فرضیه «استرس بالا برای مشاغل رده‌بالا» را پشتیبانی می‌کند. تیمی به‌رهبری سارا داماسک از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، 115 نفر را به‌صورت تمام‌وقت به‌کار گرفته و وضعیت اقتصادی‌اجتماعی آن‌ها را بر پایه درآمد و تحصیلات به «بالا» یا «پایین» ارزیابی کرد. این کارکنان با استفاده از کامپیوترهای دستی، حالات و استرس خود را با برانگیخته شدن‌های متعدد در روز، به‌مدت سه روز و از طریق علائم صوتی رتبه‌بندی کردند. آن‌ها به پرسش‌های این کاوش درباره «ادراکات آنی» مشاغل خود پاسخ دادند: این‌که چه حسی در زمان تحریک داشته‌اند و نه به‌صورت کلی. هم‌چنین آن‌ها نمونه‌های بزاق خود را برای آن‌که تیم تحقیق بتواند سطوح کورتیزول آن‌ها را (یک نشانگر بیولوژیک استرس) اندازه بگیرد، جمع‌آوری کردند.