By Ben Gerson
نوشته: بن گرسون
ترجمه: غلامحسين خانقايي
سایمون پمبرتون، شیمی‌دان برجسته شرکت اپلایددیوایس توسط ماموران حراست شركت تا محوطه پارکینگ همراهی می‌شود و در آن جا مدیر منابع‌انسانی به او می‌گوید که اخراج شده است. تا آن لحظه به‌نظر می‌رسید همه چیز خوب پیش می‌رود. البته، سایمون چیزهایی در مورد برنامه عدم‌تحمل شرکت می‌دانست. اما به فکرش خطور نکرده بود که آن را نقض کرده باشد، به‌خصوص که استفاده غیرمجاز او از ایمیل و اینترنت شرکت با هدف تحقیق علمی صورت می‌گرفت.
مدیرعامل شرکت، دان هاردی، قویاً اعتقاد دارد انحراف از رفتار تعریف‌شده استاندارد نبایستی در اپلایددیوایس تحمـل شود. خطراتی که آن‌ها برای سـلامت، امنیت و اخـلاق کارکنان ایجاد می‌کنند، جدای از تاثیر منفی که بر بهره‌وری و اعتبار شرکت دارند، بسیار زیاد است. شرلی نورث، مدیر بخش منابع‌انسانی با این مسئله موافق است.
پس از آن‌که همسر یکی از کارکنان اسلحه‌به‌دست به سالن ورودی شرکت یورش برد، کارکنان مصرانه خواهان سیاست‌های امنیتی شده بودند و سیاست‌های سخت‌گیری این منظور را برآورده می‌سازد. در ابتدا، برنامه مذکور فقط حمل سلاح و مواد مخدر را شـامل می‌شد. اما فهرست تخلفاتی که منجر به اخـراج می‌شوند، روزبه‌روز مفصـل‌تر شده است.
زمانی که معاون شرلی استدلال می‌کند این سیاست‌ها غیرکاربردی و غیرمنطقی‌اند، شرلی توضیح می‌دهد که شرکت تنها در صورتی در رفتار كاركنان مداخله می‌کند که عمل انجام‌شده کاملاً ممنوع بوده و ضرر و آسیب ناشی از آن واقعی و قریب‌الوقوع و شواهد بروز آن صریح و روشن باشند. آیا دان و شرلی درست می‌گویند یا اپلایددیوایس بایستی برنامه‌اش را اصلاح کند؟
نظردهندگان این موردكاوی عبارتند از: ژانت پارکر، نایب‌رییس منابع‌انسانی آم‌ساوت‌بانک؛ یوجین وولوخ، استاد مدرسه حقوق دانشگاه یو.سی.ال.اِی؛ جین‌هالوران، معاون مدیرعامل در امور منابع‌انسانی اجایلنت‌تکنالاجیز؛ مایکل چرکاسکی، رییس و مدیرعامل مارش.اند.مک‌لنان.