By Byron Reimus
نوشته: بایرون ریموس
ترجمه: محسن وارثی
بنا بود «ادغام همتایان» باشد، نمونه‌ای از همبستگی و همدلی اروپایی، دادوستدی هم‌كوشانه كه از دو رقیب پیشین، دومین شركت بزرگ محصولات غذایی دنیا را به‌وجود آورد. اما پیوند شركت پرقدرت و كارآفرین رویال‌بیسكویت و شركت خانوادگی و محافظه‌كار ادلینگ بسیار بلندپروازانه به‌نظر می‌رسد.
برنامه‌ریزی ادغام از زمان‌بندی عقب است. سرمایه‌گذاران نگران به‌نظر می‌رسند. اما اولویت‌دارترین مسئله مایكل برایتون، مدیر منابع انسانی رویال‌بیسكویت، آن است كه وی نمی‌تواند همتای آلمانی خود، دیتر والاش را برای همكاری روی یك طرح عملی توسعه رهبری برای مدیران شركت ادغام‌شده با خود همراه كند. تازه، به سهام‌داران هم قول داده شده جزئیات ساختار سازمانی جدید، از جمله یك جدول زمانی دقیق، در مدتی كم‌تر از یك ماه در اختیارشان قرار گیرد. مدیرعامل شركت انگلیسی (و شركت پس از ادغام، رویال‌ادلینگ) سخت عصبانی است.
این مشكل تا حدی به‌خاطر تضاد فرهنگی است، اما ممكن است از آن هم عمیق‌تر باشد. مطبوعات، یك‌ریز راجع به جزئیاتی داد سخن می‌دهند كه با خط‌مشی «ادغام همتایان» در تقابل است. برای نمونه، هفت كرسی از ده كرسی هیات‌مدیره شركت جدید توسط مدیران رویال‌بیسكویت اشغال خواهد شد.
آیا اختلاف فرهنگی، پایه‌های این ادغام برون‌مرزی را سست خواهد كرد؟ در این مقاله، افراد زیر راجع به این موردكاوی خیالی نظر می‌دهند: رابرت برونر، عضو اجرایی هیات‌مدیره موسسه باتن در مدرسه عالی تحصیلات تكمیلی مدیریت بازرگانی دانشگاه ویرجینیا؛ لدا كاسمیدس و جان توبی، روسای مركز روانشناسی تكاملی در دانشگاه كالیفرنیا؛ مایكل پراگنل، مدیرعامل و عضو هیات‌مدیره شركت كشت‌وصنعت سینجنتا واقع در بازل سوئیس و دیوید شوایگر، رییس شركت مشاوره مدیریت شوایگر و شركا.