By Roberta A.Fusaro
نوشته: روبرتا فوسارو
ترجمه: آزاده صالح پور
تكنولوژی‌های ردیابی (در كالاها و خدماتی چون تی‌وو و جمع‌آوری الكترونیك عوارض) زندگی را راحت‌تر كرده‌اند. اما جامعه نگران مسائلی چون حریم شخصی است كه این تكنولوژی‌ها به‌بار می‌آورند. هیچ‌كس به اندازه دانته سورلا، مدیرعامل رِیدار الكترونیكس (توسعه‌دهنده و فروشنده سیستم‌های شناسه بی‌سیم و شناسه‌خوان‌های هویت) از این نگرانی‌ها آگاه نیست.
در نتیجه، دانته در مواجهه با تقاضای كارفرماهای خود برای تلفیق شناسه بی‌سیم با عملیات خرده‌فروشی آن‌ها دچار دردسر شده است. شركت كِی.كِی (تولیدكننده و خرده‌فروش پوشاك) در نظر دارد شناسه‌های بی‌سیم را بر لبه كلاه‌ها و آفتابگیرهای تولیدی خود الصاق كند. در هنگام استفاده از این كلاه‌ها و آفتابگیرها، شناسه‌ها با نشان‌دادن داده‌های خرید مصرف‌كنندگان (كالاهای خریداری‌شده، اندازه‌ها، مبلغ هزینه‌شده و ...) فعال می‌شوند. وقتی مشتری با داشتن كلاه بر سر، بار دیگر به فروشگاه‌های كِی.كِی مراجعه كند، شناسه‌ها توسط شناسه‌خوان‌هایی كه در ورودی فروشگاه نصب شده‌اند، پویش (اسكن) شده و نمایشگر ویدیویی به او خوشامد می‌گویند. فروشندگان هم با داشتن اطلاعات كامل از ترجیحات مشتری، او را به قسمت‌های مورد علاقه‌اش در فروشگاه هدایت می‌كنند.
دانته، تكنولوژی پشت این ایده را كاملاً می‌شناسد و هم‌چنین نسبت به فرصت كسب‌وكاری آن برای رِیدار آگاه است، اما نمی‌تواند بلایی را كه در شرایط مشابه بر سر شركت دیگری آمده، فراموش كند. دانته چگونه باید در مقابل تمایل كِی.كِی به شناسه‌بندی كلاه‌ها و آفتابگیرها واكنش نشان دهد؟
درباره این موردكاوی خیالی، گلن آلماندینگر، مدیرعامل شركت مشاوره تكنولوژی هاربر ریسرچ؛ لی تین، وكیل ارشد «بنیاد پیشروان الكترونیك» (یك موسسه غیرانتفاعی فعال در زمینه حفظ حقوق دیجیتال افراد)؛ نیك دوو، استادیار مدیریت مدرسه عالی نیروی‌دریایی در مونتگمری كالیفرنیا و آر باسكار، یكی از همكاران قسمت مهندسی و علوم كاربردی دانشگاه هاروارد، اظهارنظر كرده‌اند.