By Eileen Roche
نوشته: آيلين روشه
ترجمه: غلامحسين خانقايی
جان دولی, معاون پژوهش راهبردی شركت بیوسول, در ادارات محلی شركت فناوری زیستی مذكور در ایرلند شهرتی به‌هم زده است. در واقع, عمل‌كرد او چنان خوب بوده كه شركت، شغل مدیركل راهبرد در دفترمركزی خود كالیفرنیا را به او پیشنهاد كرده است.
او در گذشته در خارج زندگی كرده است. در دهه 1980، زندگی در ایرلند دشوار بود: مشاغل نایاب و نرخ بی‌كاری بالا بود. بنابراین، جان و همسرش فیونا به ماساچوست مهاجرت كردند. در آن‌جا او به ام.آی.تی رفت. در آن زمان تنها آن‌ها نبودند كه به چنین كاری دست می‌زدند, بسیاری از دوستان و اعضای خانواده‌شان هم به خارج ایرلند مهاجرت می‌كردند. جان و فیونا از اقامت خود در بوستون لذت می‌بردند, آن‌ها در یك جامعه بزرگ از مهاجرین ایرلندی فعالیت كرده و در حوزه‌های حرفه‌ای خود شهرتی به‌هم زده بودند.
به هر حال و در سال 1999, ببر ایرلندی با آخرین سرعت خود در حال دویدن بود. اقتصاد ایرلند در حال رونق بود و به نظر می‌رسید كل اقتصاد سرشار از فرصت‌های جدید شغلی می‌شود. بنابراین, زمانی كه در شعبه شركت بیوسول در دوبلین شغلی به جان پیشنهاد شد, او و فیونا به میهن بازگشته و تا امروز پشت سرشان را نگاه نكرده بودند. ارتقا شغلی جدید می‌تواند پیشرفت شغلی فوق‌العا‌ده‌ای را نصیب او كند, ولی قبول این شغل جدید به معنای ریشه‌كن‌كردن خانواده‌اش از میهن و چشیدن مجدد غربت خواهد بود. اقتصاد ایرلند در حال حاضر قدرتمند است, ولی اگر رونق اقتصادی آن پایدار نباشد چه خواهد شد؟ جان باید كشورش را ترجیح دهد یا شركتش را؟
كارشناسان اعلام نظركننده در این موردكاوی عبارتند از: راج كندور, مدیر عامل نیروانابیزنس‌سولوشن در بنگلور هند؛ جیمز سیترین, یكی از مدیران ارشد اسپنسر استوارت در كانكتی‌كات؛ موریس تریسی, مدیر فناوری زیستی بنیاد علم ایرلند؛ آرنو هاسلبرگر, مدرس مدیریت منابع انسانی در دانشگاه وبستر وین و شارمن اساری, ویراستار گزارش سالیانه سازمان امنیت و همكاری اروپا و دکتر کرامت‌اله راسخ عضو هیات‌علمی دانشگاه آزاد.