By Julia Kirby
نوشته: جولیا کربی
ترجمه: مهندس فضل اله امینی
در حالی كه همه چیز برای برگزاری شكوهمند هفتادوپنجمین سالگرد تاسیس شركت جی.پی.سی آماده می‌شد، دیوید فیشر، بایگان شركت، به مجموعه‌ای از نامه‌های بنیانگذار شركت دست پیدا كرد كه در زمان جنگ به یكی از دوستان نزدیكش نوشته شده بود. در بین مطالب خصوصی این نامه‌ها، یكی هم در باره فرمول نخستین فراورده شركت، معروف به «پاركلایت» است. از فحوای نامه معلوم می‌شود كه هود پاركر، بنیانگذار شركت و نویسنده نامه‌ها، مخترع واقعی این پلاستیك معجزه‌گر نبوده است.
دیوید به فكر فرو می‌رود و یادش می‌آید كه در سال 1938، پدر كارل گینتز اظهارنامه‌ای علیه شركت تنظیم كرده و مدعی شده بود كه پسرش (كه در آن وقت مرحوم شده بود) مخترع اصلی پاركت لایت بوده است. هود و كارل در دانشگاه پرینستن در رشته شیمی همشاگردی و دوست نزدیك بودند و بعد با هم به خدمت سربازی رفتند. آن دعوا به نفع جی.پی.سی خاتمه یافت، اما دیوید گمان می‌كند با افشای این نامه حقانیت خانواده گینتز ثابت می‌شود.
اكنون، نوه بنیانگذار شركت، یعنی هَپ پاركر كه مدیرعامل شركت نیز هست، باید تكلیف خودش را با این داستان مشخص كند. سزاوار نیست نام و اعتبار پدربزرگش لكه‌دار شود. اصلاً فرض می‌كنیم او مخترع واقعی پاركلایت نبوده است، ولی اگر او این شركت را درست نكرده بود، حالا آن اختراع و ده‌ها نوآوری دیگر به بازار راه نیافته بودند. وكیل شركت به او توصیه می‌كند بهتر است در فكر فاش كردن متن نامه نباشد. بنا به استدلال او، چه بسا این شاهد رای دادگاه را عوض نكند و جایی برای فرجام‌خواهی نمانده باشد. او می‌گوید چه بسا این دو نفر همشاگردی رشته شیمی با هم آن فراورده را اختراع كرده‌اند.
ولی هَپ باز هم دل‌نگران است. فرهنگ جی.پی.سی همواره مدافع و شوق راستگویی و صداقت بوده است. تصمیم می‌گیرد موضوع را فاش كند كه مشورت با سه مدیر او را موقتاً از این فكر بازمی‌دارد. آیا درست است كه این اسطوره (حتی اگر واهی باشد) در ذهن 8000 نفر كاركنان شركت جی.پی.سی بی‌مقدار شود. در این موردكاوی تخیلی، چهار كارشناس نظر خود را با شما در میان می‌گذارند