By David Champion
نوشته: دیوید چامپیون
چهار سال پيش، دايان آشتونDiane Ashton و سانديپ لالSundeep Lal با همكاري يكديگر در ام.آي.تيMIT بر روي پروژه استخراج تيتانيوم كار مي‌كردند. تيتانيوم عنصري پايدار و مقاوم در برابر گرماست كه ساختار اصلي اكثر آلياژهاي ويژه را تشكيل مي‌دهد. از اين رو، به دليل آنكه توليد اين عنصر بسيار پرهزينه است، زماني كه دايان روش مناسبي براي جداسازي تيتانيوم كشف كرد، شركاي او بلافاصله متوجه شدند كه اين فن‌آوري از نظر توليدكنندگان ميلياردها دلار ارزش خواهد داشت. سانديپ و دايان، سرمايه‌اي معادل 20 ميليون دلار از يك سرمايه‌گذار مخاطره‌جو مشهور دريافت و بي‌درنگ برنامه كسب‌وكاري خود را طرح‌ريزي كردند. شش ماه پس از كشف آنها، شركت تيتروليتTitrolyte تاسيس شد.
اما دايان و سانديپ بزودي به اين نتيجه رسيدند كه توليد انبوه تيتانيوم بسيار دشوارتر از توليد آن در محيط آزمايشگاهي ام.آي.تي است. زيرا محلول مربوط، در برابر گرما و ناخالصي بسيار حساس است، به گونه‌اي كه گاهي اوقات واكنشي صورت نمي‌گيرد. چنانچه اوضاع به همين منوال پيش مي‌رفت، آنها مجدداً بايد براي دريافت پول به سرمايه‌گذاران رجوع مي‌كردند.
علاوه بر اين كار،آنها براي به دست آوردن پول بيشتر به انجام فعاليت‌هاي آزمايش مواد پرداختند كه انتظار مي‌رود سود حاصل از آن امسال به ده ميليون دلار برسد. اين موفقيتها باعث آن شد كه سانديپ زمان عرضه عمومي سهام تيتروليت را مساعد بداند. او ترس آن را دارد كه در صورت عدم انجام اين كار، فرصت از دست برود.
ولي دايان نگران تندروي است. آنها هنوز اين فن‌آوري را تكميل نكرده‌اند و پروژه تيتروليت كنوني فاصله زيادي با كيفيت مورد نظر دارد. از طرف ديگر، هيچ سيستم حسابداري، بودجه‌بندي، تامين خدمات درماني و بازنشستگي مناسبي ندارند.
آيا تيتروليت بايد تا فرصت هست خطر عرضه سهام عام خود را به جان بخرد؟ در اين موردكاوي فرضي، چهار تحليل‌گر عقيده و نظر خود را ابراز مي‌كنند.