By Pankaj Ghemawat and Fariborz Ghadar

نوشته: پانکاج گماوات و فریبرز قدر

ترجمه: دکتر شهیندخت خوارزمی

امروزه كم و بيش همه مديران اجرايي، اعتقاددارند كه «بزرگ زيباست» و شمار حيرت انگيزي از شركت ها با صرف هزينه بسيار وارد ادغام هايي عظيم و فرامرزي شده اند. عقل سليم مي گويد، صنايع در فرايند جهاني شدن متمركزتر خواهندشد. اين انديشه، از زمان پيدايش نظريه كارل ماركس كه مي گفت «يك سرمايه دار بسياري را نابود خواهدساخت» تا به امروز كه منطق جديدتري راهنماي عمل كارگزاران كسب و كار شده و مي گويد «يك، دو يا سه شركت سلطه كامل را در اختيار خواهندگرفت» پافشارانه بر فضاي كسب و كار حاكم بوده است. در اين مقاله، نويسندگان، اسطوره تمركز فزاينده را درهم مي شكنند و اعلام مي دارند آن گونه كه تصورمي شد، ميان جهاني شدن يك صنعت و تمركز آن پيوندي وجودندارد. پژوهش تجربي نشان مي دهد كه در صنايع جهاني (يا در حال جهاني شدن)از جنگ جهاني دوم به اين سو، تمركز، همواره كاهش يافته است. نويسندگان تصور نادرستي را كه اغلب مديران در باره ادغام دارند، باز مي شكافند و در ارتباط با معاملات كلان ادغام و تملك استراتژي هاي جايگزيني ارايه مي دهند. اينان معتقدند براي رويارويي با جهاني شدن، راه هاي به مراتب بهتر و سودآورتر از گسترش بي پروا وجوددارد. ازجمله اين استراتژي ها مي توان به خريد دارايي هاي دورانداخته شده رقباي در حال ادغام، تمركز بيشتر بر رشد محلي و منطقه اي به جاي گسترش جهاني، بهره گيري از فرصتي كه ضعيف ترشدن موقعيت رقباي در حال ادغام هنگام يكپارچه شدن فراهم مي آورد و راه اندازي تبليغات مهاجمانه بازاريابي و ائتلاف با ساير شركت ها به جاي تملك آن ها، اشاره كرد. در عصري كه شاهد گسست هاي تكنولوژيك هستيم، مديران نبايد چندان توجه خود را بر اندازه و حجم فعاليت معطوف دارند، به جاي آن لازم است، توسعه مدل هاي جديدي را در كسب و كار هدف قراردهند كه بر توان رقابت آنان بيفزايد.