By Scott Wilson/ Ajit Kambil
نوشته: اسکات ویلسن
ترجمه: سارا پنجی زاده
آمپ‌آپ، بازی بسیار محبوب موسیقی الکترونیک، زاییده فکر برنامه‌نویسان ارزشمند کی.ام.اس است که هم‌اکنون وقت خود را صرف مجذوب‌ساختن مشتریان با برنامه‌های جدید خود می‌کنند. اما یکی دو شرکت تازه‌تاسیس با استفاده از کد خود (که منبع آن باز است) این ایده را ربوده‌اند. آن‌ها حالا خواهان آن هستند که کی.ام.اس هم در این جریان بالارونده غوطه‌ور شود و به جامعه منبع‌باز بپیوندد. این شرکت بدون پروتکل اینترنت (آی.پی) چگونه می‌تواند کسب درآمد کند؟ و اصلاً چرا باید این کار را امتحان کند؟ چهار تن از کارشناسان درباره این موردکاوی خیالی نظر داده‌اند.
جاناتان شوارتز، مدیرعامل سان‌مایکروسیستمز می‌گوید، اگر کی.ام.اس مطمئن است از خواسته بعدی مشتریان خود آگاهی دارد و اگر به در دست داشتن گوشه کوچکی از بازار بسنده می‌کند، بهتر است هم‌چنان اختصاصی باقی بماند. اما در عوض اعتبار خود را از دست خواهد داد.
اریک لوین، معاون اجرایی تکنوسورس، پیشنهاد می‌کند، کی.ام.اس روشی میانه را در پیش گیرد: به شرکت‌های ثالث برای استفاده از نرم‌افزار خود مجوز بدهد و به نرم‌افزارش ویژگی‌هایی را برای افزایش تعداد طرفداران خود بیفزاید. بودجه لازم برای این رویکرد را می‌تواند از طریق حق‌امتیاز یا حق‌اشتراک به‌دست آورد و به کی.ام.اس امکان می‌دهد محصولات شرکت‌های ثالث را رد یا تایید کند.
گری پیسانو از مدرسه بازرگارنی هاروارد، به این نکته اشاره می‌کند که در پیش‌گرفتن راهبرد منبع‌باز می‌تواند نرخ پیشرفت آمپ‌آپ را افزایش دهد، سطح رضایت کاربران از بازی را بالا ببرد و هزینه‌های تولیدی کی.ام.اس را کاهش دهد. اما اگر شرکت از رقابت بر پایه کد خود دست بردارد، بهتر است نخست از قدرت توانایی‌های فرودست خود اطمینان حاصل کند.
مایکل بویل‌آکوا از شرکت حقوقی ویلمرهیل به کی.ام.اس هشدار می‌دهد، اگر به جامعه منبع‌باز بپیوندد، خود را در معرض خطر مسئولیت بیش‌تر در قبال تخلف از مالکیت معنوی قرار می‌دهد، چرا که در کدهای موجود در جامعه منبع‌باز هیچ ضمانتی وجود ندارد که حق آی.پی کسی زیر پا گذاشته نشده باشد و عرضه‌کنندگان نیز هیچ غرامتی پرداخت نمی‌کنند.