By Jeanne Ross/ Cynthia Beath/ Anne Quaadgras

نوشته: جین راس، سینتیا بیت و آن کوادگراس

ترجمه: دکتر مریم شریفیان ثانی

چرا شرکت‌ها چیز زیادی برای نشان‌دادن نتیجه ‌سرمایه‌گذاری خود روی داده‌های بزرگ و پیچیده ندارند؟ بزرگ‌ترین علت این است که در استفاده از داده‌هایی که در اختیار دارند درست عمل نمی‌کنند. نمی‌دانند چگونه اطلاعاتی را که در سیستم‌های عملیاتی درون سازمانی ‌آن‌ها وجود دارد مدیریت کرده و به روشی تحلیل کنند که موجب تقویت شناخت ‌آن‌ها شود و سپس تغییراتی را در پاسخ به شواهد و بینش‌های جدید به‌وجود آورند.

معدود شرکت‌هایی که تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد را برگزیده‌اند مطمئن هستند داده‌های عملکردی هر روز در دسترس همه تصمیم‌گیرندگان قرار دارد. ‌آن‌ها هم‌چنین از چهار روش پیروی ‌می‌کنند:

توافق روی یک منبع واحد حقیقت. کاربرد داده‌های عملکردی از فقط یک منبع، دید دقیق‌تری از هزینه‌ها و سودآوری به‌دست ‌می‌دهد.

استفاده از کارت‌های امتیاز. شاید بهترین روش آموزش چگونگی استفاده از داده‌ها برای ایجاد منافع ‌کسب‌وکاری این است که داده‌هایی را در اختیار افراد قرار دهیم که به عملکرد خودشان مربوط است.

مدیریت صریح قواعد ‌کسب‌وکاری. وقتی مدیران از داده‌ها برای ارزیابی و بهبود قواعد ‌کسب‌‌وکاری استفاده ‌می‌کنند که عملیات ‌آن‌ها را تحت تاثیر قرار ‌می‌دهد، داده‌های کوچک ‌می‌تواند تاثیر زیادی روی عملکردشان بگذارد.

استفاده از مربیگری برای بهبود عملکرد. انتخاب تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد یک تغییر بزرگ فرهنگی است. کارکنان برای یادگیری این که چگونه تصمیم‌ها خود را به جای غریزه بر مبنای داده‌ها اتخاذ کنند، نیاز به کمک دارند.

خوشبختانه، شرکت‌هایی که تغییر ایجاد ‌می‌کنند معمولا از این راه برنمی‌گردند و عملیات خود را به شیوه‌ای بهبود ‌می‌بخشند که رقبا به‌راحتی توان تکرار آن را ندارند.