By Nancy Koehn[1]
نوشته: نانسی کوهن
ترجمه: رضا عظیمی مروی
در سال ۱۹۷۰، اقتصاددان برنده جایزه نوبل، میلتون فریدمن، مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت‌ها را «نمایشی ریاکارانه» خواند که می‌گوید گرایش دست‌اندرکاران کسب‌وکار تجاری به آن، «انگیزه‌ای برای خودزنی را آشکار می‌کند.» زمانه چگونه تغییر کرده است. برخی مدیران هنوز دیدگاه فریدمنی دارند، اما بسیاری مسئولیت‌های اجتماعی و مدنی را به‌عنوان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای اداره یک کسب‌وکار خوب پذیرفته‌اند؛ بنگاه آن‌ها حیات نخواهد داشت، اگر این مسئولیت‌ها نادیده گرفته شوند.
به خاطر داشته باشید سرمایه‌داری به یک مغز و یک روح نیاز دارد. حل‌وفصل مسائل (اجتماعی، زیست‌محیطی، سیاسی و مالی) داغ امروزی، نیازمند اهداف بزرگ‌تر، مشوق‌های جدید و ادراک دوباره درباره چیستی واقعی کسب‌وکار است. هم‌چنین نیازمند رهبرانی با نیروی اخلاقی است که مایل هستند با وجود چالش‌های عظیم به‌دنبال خیر پایدار و تاثیر مثبت باشند. مدیرعامل استارباکس، هوارد شولتز و مدیرعامل یونیلیور، پل