حتا در عصرجدید خودارتقایی، بسیاری از افراد فوق‌حرفه‌ای تمایل دارند از دیدها پنهان بمانند. نامرئی‌ها در زمینه‌های مختلفی از مهندسی تا تفسیر و تولید عطر کار می‌کنند ولی آن‌ها سه ویژگی مشترک دارند: نسبت به شناخته شدن ایهام دارند. تمام زمانی که صرف شهرت می‌شود را زمانی می‌دانند که از کار آن‌ها کسر می‌شود. خیلی دقیق هستند. از مسئولیت لذت می‌برند و فشار زیاد را به‌عنوان افتخار در انجام کار می‌بینند و این مایه لذت آن‌هاست.
مورد دیگری نیز این افراد را در یک گروه قرار می‌دهد: آن‌ها چالش مدیریت هستند. عوامل انگیزشی معمولی در مورد آن‌ها کاربردی ندارد. با وجود این مدیران باید موارد دیگری را لحاظ کنند تا بتوانند رضایتشان را جلب کنند. رهبران باید توجه داشته باشند که افراد نامرئی سازمان آن‌ها چه کسانی هستند، در مورد این‌که آیا تعداد افراد نامرئی بیش‌تری در گروه‌های کاریشان می‌خواهند تصمیم بگیرند، به آن‌ها پاداش مناسب دهند، از آن‌ها بخواهند در مورد دستاوردهایشان گزارش دهند، کاری کنند که ذات کار برایشان جذاب باشد و با نامرئی‌ها درمورد این‌که چه چیز برایشان بهترین است صحبت کنند.
انجام این امور به‌راستی ارزشمند است. چرا که نه‌تنها نامرئی‌ها دستاوردهای فوق‌العاده‌ای برای محیط کار دارند، بلکه به‌آرامی کیفیت کار افرادی که در کنار آن‌ها قرار می‌گیرند را نیز بهبود می‌بخشند و موجب تعالی عملکرد سازمان می‌شوند.