By Jeffrey Bradach/ Thomas Tierney/ Nan Stone
نوشته: جفری براداچ، توماس تیرنی و نان استون
ترجمه: دکتر مریم شریفیان ثانی
با افزایش سهم سازمان‌های غیرانتفاعی در جامعه، آن‌ها با فشار زیادی از سوی ذی‌نفعان (خیرین، هیات‌مدیره‌ها و كاركنان) برای نتیجه‌گیری روبه‌رو هستند. برای حداكثر اثرگذاری، آن‌ها باید نتایج مورد نظر و چگونگی طراحی برای رسیدن به هدف‌ها را به‌روشنی بیان كنند.
نویسندگان مقاله، از گروه بریج‌اسپن، می‌گویند، سازمان‌ها باید كار را با پرداختن دقیق به تعدادی پرسش مرتبط آغاز كنند: خود را در مقابل چه نتایجی مسئول می‌دانیم؟ چگونه به آن‌ها دست می‌یابیم؟ این نتایج به‌راستی چه‌قدر هزینه برمی‌دارند و چه‌طور از عهده تامین‌مالی آن‌ها برخواهیم آمد؟ چگونه سازمانی را برای رسیدن به نتایج ایجاد می‌کنیم؟ این پرسش‌ها، در كنار هم، چارچوبی را برای تدوین طرح‌های عمل‌گرایانه خاص فراهم می‌آورند.
«مركز كودك و خانواده ریدلن» (یا به‌اختصار، اچ.سی.زد) با استفاده از چنین چارچوبی عملكرد خود را ارتقا بخشید. ده سال پیش، این بنگاه برنامه‌های زیادی (از جمله برنامه ابتكاری «بچه‌های هارلم») ارائه می‌داد. هدف از این برنامه‌ها، بهبود زندگی كودكان محله‌های فقیرنشین آمریکا بود. با وجود تلاش‌های ریدلن که پشتیبانی بودجه‌ای هفت‌میلیون دلاری را پشت سر داشت، به نظر می‌رسید آینده كودكان هارلم رو به وخامت می‌رود. به این دلیل، سازمان نام خود را به «بچه‌های هارلم» تغییر داد و ماموریتش را به بیانیه منسجمی در مورد نتایج مورد نظرش مرتبط ساخت، از جمله: باید سه‌هزار كودك ساكن این منطقه، از بدو تولد تا هجده سالگی از نظر مشخصه‌ها و موفقیت‌ها با متوسط كودكان و جوانان محله‌ای از طبقه متوسط آمریكا مشابه باشند. رهبران اچ.سی.زد فعالیت‌هایی را كه با این نتیجه هم‌خوان نبودند كنار گذاشتند و فعالیت‌هایی را برگزیدند كه هم‌سو با این هدف بودند. هم‌چنین به منابع تامین مالی اچ.سی.زد تنوع بخشیدند، در رده‌های مدیریتی تغییرات زیادی به‌وجود آوردند و گسترش دادند، و روی ارزیابی نتایج، سرمایه‌گذاری كردند. در طول پنج سال گذشته، اچ.سی.زد 10500 كودك را به جمعیت تحت پوشش خدمات خود و هم‌چنین چهل‌میلیون دلار را به بودجه‌اش افزوده است...