انجمن بازاریابی آمریکا، برند را این‌گونه تعریف کرده است:«برند یک نام، عبارت، نشانه یا علامت یا ترکیبی از این‌ها که با هدف متمایز‌کردن یک کالا یا خدمت از سایر کالاها و خدمات یک فروشنده یا برای ایجاد تمایز میان کالا و خدمت یک فروشنده با کالا و خدمات سایر فروشندگان به‌کار گرفته شود. «البته این تعریف بسیار ابتدایی‌تر از نگاه امروزی به برند است. در ادبیات امروز بازاریابی، مدیریت برند شاخ‌و‌برگ بسیاری دارد. در فضای کسب‌و‌کار امروز دنیا، وقتی از برند حرف می‌زنیم فقط شامل برند محصولات نمی‌شود و برند خدمات را نیز در‌بر می‌گیرد. به دلیل این‌که کالا و خدمت، دو انتهای یک طیف هستند و محصول هر شرکتی ممکن است در هر جایی از این طیف قرار بگیرد. بدیهی است که در بحث خدمت، «تجربه انسانی» و «تعامل با عرضه‌کننده خدمت» شکل بسیار جدی‌تری به خود می‌گیرد و طبیعی است که برند و برندسازی برای یک خدمت تا حد زیادی با برند و برندسازی برای یک کالا متفاوت باشد. در بازار به‏شدت رقابتی دنیای امروز برندینگ مهم‌ترین بخش تجارت است. با توجه به شرایط پیش‌روی کسب‌و‌کار بنگاه‌های ایرانی و کم‌رنگ شدن تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی و نزدیک بودن حضور ما در سازمان تجارت جهانی‌، بقای شرکت‌ها ایرانی در حضور قدرتمند در بازارهای داخلی و افزایش توانمندی در صادرات می‌باشد که در صورت اتخاذ چنین استراتژی ای، ایجاد برند معتبر اجتناب‌ناپذیر است. در این راستا لازم است متولیان صنعت کشور به‌صورت کلان و خرد، اعم از بخش دولتی و خصوصی با ورود به عرصه مدیریت برند، زمینه توسعه ارتباط با برندهای بزرگ و جهانی‌سازی تولید و تجارت در صنایع مختلف را فراهم آورند و با برقراری ارتباط موثر با شبکه‌های اقتصاد جهانی،راه ورود صنایع کشور را به بازار‌های بین‌المللی هموار کنند. اما متاسفانه در کشور ما مدیریت برند هیچ‌گاه نتوانسته آن‌چنان که شاید‌و‌باید در مقام عمل موفق باشد. از‌این‌رو در بخش با مدیران این شماره، نظر تعدادی از مدیران و صاحب‏نظران را جویا شدیم و از آن‌ها سوال کردیم «با توجه به شرایط پیش ‌روی کسب‌و‌کارهای ایرانی، نقش مدیریت برند و برندسازی را چگونه ارزیابی می‌کنند؟ و چالش‌های پیش‌روی مدیران ایرانی در توسعه و مدیریت برند کدامند؟ بایدها‌و‌نبایدهای برند در ایران چیست؟».

شما عزیزان میتوانید در مجله 188 نظر مدیران را در این باره مطالعه نمایید