نوشته: دکتر محمد ابراهیم محجوب

اقتصاد مبتنی بر دادوستد محصولات فرهنگی شامل گردشگری، صنایع دستی، صنایع مستظرفه، آثار هنری، کتاب و نشریات، پویانمایی، آثار نمایشی، موسیقی، بازی‏‏‏‏‏‏‏‏های رایانه‏‏‏‏‏‏‏‏ای، طراحی نقش ‏و رنگ در فرش و پوشاک و پرده، و مانند این‏‏‏‏‏‏‏ها، امروزه یکی ‏از ارکان مهم توسعه پایدار به‏‏‏‏‏‏‏‏ شمار می‏‏‏‏‏‏‏‏آید. دلیل این امر آن است که صنایع فرهنگی در قیاس با دیگر صنایع، هماهنگی بیش‏تری با اهداف مربوط به حفاظت از محیط زیست و توسعه اجتماعی ملت‏‏‏‏‏‏‏‏ها دارند. اهمیت این امر به‏‏‏‏‏‏‏‏حدی است که مجمع عمومی سازمان ملل در سال 2010 به‏‏‏‏‏‏‏‏طور رسمی بر آن تاکید کرد.
دراین نوشتار، منظور از صنایع فرهنگی صنایعی هستند که جلوه خلاقیت و زیبایی‏‏‏‏‏‏‏‏ شناختی در آن‏ها بارز است و عموما گویای هویت فردی و ملی مردم ایران و نمود اجتماعی ایشان بوده و در عمده موارد با حظ هنری و حس سرگرمی همراه هستند. از اين رو ضمن تبيين ويژگي‏‏‏‏‏‏‏هاي بازار صنايع فرهنگي به فرصت‏‏‏‏‏‏‏ها و چالش‏‏‏‏‏‏‏هاي فراروي توسعه اين بازار پرداخته و سپس با مراجعه به سوابق تاريخي، جايگاه كشورمان در گذشته اين بازار بررسي شده و رهنمودهايي براي بهره‏‏‏‏‏‏‏ جويي بهتر از اين فرصت توسعه‏‏‏‏‏‏‏ اي بزرگ ارائه مي‏‏‏‏‏‏‏شود.