By Mohanbir Sawhneey/ Sanjay Khosla

نوشته: موهانبير ساوني و سانجي خوسلا

ترجمه: رامک فداییان

در سازمان‏هاي امروزين، نوآوران همه جا مورد تقاضا هستند: از كف كارخانه تا اتاق فروش، ميز فناوری اطلاعات تا بخش نيروي انساني، كافه‏ترياي كاركنان تا بخش منابع انسانی. طبق گفته نگارندگان، نوآوري يك بخش نيست، بلكه يك ساختار فكري است كه بايد به كل سازمان نفوذ كند و خوراك آن بينش است؛ دركي سراسر تخيل از يك فرصت داخلي يا بیرونی كه مي‏تواند به بهبود اثربخشي، ايجاد درآمد يا تقويت درگيري شغلي منجر شود.

ساوني و خوسلا، هفت «مجاری بينش» را تعيين كرده‏اند كه مي‏توانند توسط هر نوآور احتمالی در هر بخش يا نقشي مورد استفاده قرار گيرند: 1) ناهنجاري‌ها‏ يا داده‌هايي كه انحراف نامتعارفی دارند؛ 2) تلاقي،‌ زماني كه روند‏هاي اقتصادي، جمعيت‏شناختي و فناوری با يك‌ديگر پيوند مي‏خورند؛ 3) سرخوردگي‌ها كه به جایگزین‌هاي نوآورانه منجر مي‏شوند؛ 4) جزم‌اندیشی‌ها كه مي‏توانند جرقه يك تحقيق را درباره ديگر جایگزین‌ها بزنند؛ 5) افراط‌ها و تفريط‌ها، مانند ذينفعان حاشيه‏اي ‏ كه براي رسيدن به راه‌حل‌ها فشار مي‏آورند؛ 6) گشت‏وگذار، زماني ‏كه نوآوران براي ملاقات با همكاران يا مشتريان از دفاتر خود بيرون مي‏زنند و 7) شباهت‌ها، ايده‏ها يا سيستم‏هاي سودمند در ديگر تيم‏ها، كسب‏وكارها، واحدها، شركت‏ها يا صنايع.