By Bill Parsons
ترجمه: حسین حسینیان
بيل پارسلز يكي از موفق‌ترين مربيان ليگ فوتبال (رگبي) امريكا است. وي سه قاعده براي دگرگون‌سازي سرنوشت يك تيم شكست خورده به رهبران كسب‌وكاري عرضه كرده و استدلال مي‌كند كه عوامل مؤثر بر انگيزش افراد بسيار شبيه هم هستند. صرف نظر از آنكه اين افراد در يك زمين ورزش مسابقه مي‌دهند و يا در يك محيط اداري كار مي‌كنند.
قاعده اول آن است كه از روز اول روشن سازيد كه مسئول شما هستيد. پارسلز دريافته است كه براي موفقيت، انجام گفتگوهاي رو در رو با همه اعضاي سازمان ضرورت دارد. اگر رهبران قادر به دسترسي شخصي به اعضاي سازمان نباشند، حتي در صورت انجام درست همه كارها هم ممكن است با شكست مواجه شوند.
قاعده دوم مي‌گويد كه رويارويي چيز بدي نيست. پارسلز از رويارويي استقبال مي‌كند، زيرا فرصتي براي طرح مستقيم موضوعات با افراد مهيا مي‌سازد. رويارويي به معناي «ضايع كردن» نيست. وي به هنگام انتقاد از اعضاي تيم، اين كار را در جوي مناسب صورت مي‌دهد و پس از آنكه اين جو را به وجود آورد، ديگر دلنگران صراحت لهجه خود در باره خطاهاي بازيكنان نمي‌شود.
قاعده سوم پارسلز، تعيين اهداف كوچك و نيل به آنها است وي معتقد است كه موفقيت، موفقيت مي‌آورد. هنگاميكه يك تيم به باختن عادت كرد، اعتمادبه‌نفس كاهش يافته و موفقيت غيرقابل دسترسي به نظر خواهد رسيد. براي ترك عادت باخت، پارسلز توجه خود را به اهدافي معطوف مي‌كند كه دسترسي فوري به آنها ميسر است.
نهايتاً آنكه پارسلز متقاعد شده است، اگر افرادي با اهداف و عشق و علاقه مشترك به تيم بپيوندند و اگر آنها را وادار به نيل بالاترين سطح عملكرد كنيد، مي‌توانيد به صدر جدول برسيد.