By Roberto Verganti
نوشته: روبرتو ورگانتی
ترجمه: دکتر مریم بیدمشگی پور
با توجه به رویکردهای قدرتمند ایده‌پردازی مانند تفکر طراحی و جمعیت‌تامینیْ دستیابی به انبوهی از ایده‌های بدیع از افراد داخلی و افراد بیرونی نظیر مشتریان، طراحان و دانشمندان، بسیار ساده و به‌نسبت ارزان شده است. با وجود این، بسیاری از سازمان‌ها هم‌چنان برای تشخیص و دستیابی به ایده‌های بزرگ دچار مشکل هستند. به همین علت هم هست که تغییرات عمده در جامعه و تکنولوژی به‌طور بنیادیْ درک متعارف از آن‌چه ارزشمند است را به‌چالش کشیده و همه معیارهای شرکت‌ها برای تعیین مسائل مرتبط مشتریان را منسوخ کرده است. برای دریافت این‌که چه ایده‌هایی قابلیت لازم را دارا هستند مدیران نیاز به معیارهای جدیدی دارند. نویسنده با استفاده از مطالعه و همکاری با 24 شرکت که در دستیابی به فرصت‌های بزرگ موفق بوده‌اند، فرایندی برای ایجاد چنین معیاری ابداع کرده که خاستگاه آن نه هنر ایده‌پردازی، بلکه هنر نقدگری است. این فرایند با دخالت کارمندان سازمانْ انجام شده و به آن‌ها کمک می‌کند چشم‌اندازهای منفرد خود را تبیین کنند. سپس این ایده‌ها به‌صورت دوتایی و بعدْ گروهی مورد بحث و مقایسه قرار می‌گیرند تا چند پیشنهاد بهتر از آن‌ها استخراج شود. از دیدگاه‌های افراد بیرونیْ تنها در انتهای فرایند استفاده می‌شود.