By Ben Waber/ Jennifer Magnolifi/ Greg Lindsay
نوشته: بن وابر و جنیفر مگنولفی و جرج لیندسی
ترجمه: کمیل رودی
تعداد کمی از شرکت‌ها میزان کمک یا آسیب طراحی فضای کاری به عملکرد را اندازه‌گیری می‌کنند، اما بسیاری باید چنین کنند. نویسندگان داده‌هایی را جمع‌آوری کرده‌اند که اطلاعات تعامل، ارتباطات و مکان افراد را ثبت می‌کنند. آن‌ها فهمیده‌اند که تعامل چهره‌به‌چهره فعالیتی بی‌اندازه مهم در سازمان است، چرا که فرصت روبه‌رو شدن میان دانشگران را در سازمان و بیرون آن ایجاد می‌کند و عملکرد را بهبود می‌بخشد.
شرکت نروژی مخابرات تله‌نور در سال 2003 که طرح «میز داغ» را اجرا کرد، پیشروتر از زمان خود بود. در این طرح، هیچ صندلی به کسی اختصاص نیافته بود و فضاها می‌توانستند به‌سادگی برای کارهای گوناگون و تیم‌های روبه‌رشد از نو شکل بگیرند. مدیرعامل، طراحی دفاتر را به‌گونه‌ای تایید کرد تا به تله‌نور کمک کند از یک شرکت دولتی انحصاری به بنگاه چندملیتی رقابتی با 150میلیون مشترک تغییر کند.
در نمونه دیگر، داده‌های جمع‌آوری‌شده از یک شرکت داروسازی نشان می‌دهد که وقتی تعامل میان فروشندگان با همکاران خود در تیم‌های دیگر ده درصد افزایش یافت، فروش نیز به همین میزان افزایش یافته است. مدیریت برای این‌که موقعیتی فراهم کند که کارکنان فروش به‌طور تصادفی دیگر همکاران خود را ببینند، یک دستگاه قهوه‌ساز برای شش نفر را به یک دستگاه قهوه‌ساز برای 120 نفر تغییر داده و یک فضای بزرگ کافه‌تریا برای همه ایجاد کرده است. درست بعد از سه ماه، فروش، بیست درصد و به میزان دویست‌میلیون دلار افزایش یافت و به‌سرعت سرمایه‌گذاری بر این بازطراحی توجیه شد.