By Ann Majchrzak/ Arvind Malhotra/ Jeffrey Stamps/ Jessica Lipnack

نوشته: آن ماجرزاک و آرویند مالهوترا و جفری استمپز و جسیکا لیپنک

ترجمه: فرانک امینی

برخی از پروژه‌ها به‌قدری الزامات متنوع دارند كه برای اجرای آن‌ها باید از انواع كارشناسان كمك گرفت. اما كارشناسان شایسته معمولاً در گوشه‌وكنار دنیا و چه‌بسا در شركت‌های مختلف پراكنده‌اند. در یك پژوهش قیاسی معلوم شده كه برای بهره‌گیری بهینه از این كارشناسان، حضور آن‌ها در زیر یك سقف ضرورت ندارد و حتی دوری سبب همكاری بهتر و بیش‌تر میان آن‌ها می‌شود. چگونه؟ با تیم‌های مجازی.
نویسندگان مقاله در اثر این پژوهش دریافته‌اند تیم‌های مجازی موفق از گرفتاری‌های روانی و عملی حضور رخ‌به‌رخ دور هستند. اعضای این تیم‌ها، به‌خصوص در خارج از حوزه متعارف تخصص خود، برای همكاری كردن بیش‌تر احساس آزادی می‌كنند. همین واقعیت كه این تیم‌ها را نمی‌توان به آسانی دور یك میز جمع كرد، سبب سرعت گرفتن پروژه‌هایی شده كه به این تیم‌ها واگذار شده است. زیرا لازم نیست وقتشان را برای تشكیل جلسه‌ای صرف كنند كه معلوم نیست كسانی كه باید در آن حاضر شوند، چه‌موقع حضور خواهند یافت. این افراد در دفتر یا خانه خود، راحت و آسوده می‌نشینند و با داشتن دسترسی كامل به پرونده‌ها و مدارك لازم با یك‌دیگر همكاری می‌كنند.
اما بهره‌برداری از این امتیازها به مدیریتی هوشمند و مسلط به پویه‌‌های اجتماعی و فرایند كاری تیم‌های مجازی نیاز دارد. تیم‌های مجازی موفق به‌‌جای تكیه بر كنفرانس‌های تصویری یا رایانامه (ایمیل) كه می‌تواند سبب سختی یا انزوا شود، از تجهیزات پیشرفته اتاق‌های برخط تیمی استفاده می‌كنند. با این ادوات همه اعضای تیم می‌توانند به‌‌آسانی از چندوچون كار و پیشرفت آن آگاه شوند و با یك رشته بحث‌های به‌هم پیوسته به تبادل اطلاعات بپردازند و از تصمیم‌ها و تعهدها باخبر شوند.
با این شیوه، از تفاوت‌ها به بهترین شیوه ممكن استفاده می‌شود و رهبر تیم هویت و انسجام تیم را حفظ می‌کند. به این ترتیب، به‌‌جای برخوردهای نامطلوب، همه در ‌پی یافتن راه‌‌حل اساسی می‌گردند و دوری فاصله و تنوع سبب مزیت رقابتی می‌شود.