By David Thurm
نوشته: ديويد تورم
ترجمه: مهندس فضل اله امينی
وقتی مسئولیت اجرای یك پروژه بزرگ ساختمانی را برای سازمان خود می‌پذیرید كافی نیست به‌موقع و با بودجه مقرر كار را تمام كنید. اگر می‌خواهید كار به هدر رفتن بزرگ‌ترین «سرمایه‌گذاری مالی» نكشد، باید عمارتی بسازید كه بازتاب رسالت سازمان و محیطی نیروبخش و نشاط‌آور باشد. آن‌چه گفته شد، حرف‌های دیوید تورم، مدیركل اطلاعات شركت نیویورك‌تایمز است كه تیم مسئول طراحی و ساخت عمارت مركزی جدید آن شركت در مانهاتان را نیز مدیریت می‌كند.
یگانه راه برآورده‌شدن این آرزو (طرحی عالی و نوآوری‌هایی كه دست‌دردست سبب اعتلای هدف‌های بنگاه كسب‌وكار شوند) پذیرش نقش فعال در همه مراحل كار است: تیمی شایسته را برگزین، ولی خود را از كار كنار نكش و درباره آن‌چه به نظر همگان «مسلم و بدیهی» است، پرسش‌های سخت بپرس. از محیط كاری آینده خویش چشم‌اندازی فراهم‌آور و دست از جست‌وجو نكش تا راه تجسم بخشیدن به آن محیط دلخواه را بیابی.
خلاصه كنم، فقط مالك و صاحب‌خانه نباش، سازنده نیز باش. فهم این‌كه چرا این رویكرد استثناست و نه قاعده، دشوار نیست. از دید خیلی از شركت‌ها طراحی و ساخت كاری است ناآشنا و ممنوع و یك‌سره پر از دام. چون حوزه طراحی و ساخت حوزه‌ای است تاریك و مبهم، به سبب نداشتن تجربه و اعتمادبه‌نفس، بیش‌تر شركت‌ها در پروژه‌های ساختمانی خود نقشی جزئی و كوچك می‌پذیرند. اما وقتی پای یكی از مهم‌ترین دارایی‌های سازمان در میان است، نباید «مصرف‌كننده منفعل» بود كه اگر باشی، گرفتار لغزشی عظیم شده‌ای. در بهترین حالت دیگران، با نیت خیر می‌خواهند از جانب تو حدس بزنند كه چه می‌خواهی و در بدترین حالت عمارتی ساخته می‌شود یك‌سره بیگانه با هویت سازمان.
نویسنده درس‌هایی را كه در این‌كار آموخته با خوانندگان در میان می‌گذارد. فحوای سخن او این است: همان اندازه كه به پیمان‌كاران فشار می‌آورید به خود نیز سخت بگیرید.