By Reddi Kotha/ Phillip Kim/ Oliver Aexy

نوشته: ردی کوتا، فیلیپ کیم و اولیور الکسی

مخترعین باید سودآورترین کاربست‌های بالقوه یک نوآوری را با دقت و پیش از ورود رقبا به عرصه شناسایی و حفاظت کنند.

کامیابی تجاری در زمینه یک فناوری تازه به مالکیت انحصاری یک دارایی یا توانایی حیاتی بستگی دارد. ولی برای خلق فناوری، مخترعین از منابع گوناگونی دست به کسب دانش می‌زنند. مخترعینی که این تنش را به‌خوبی مدیریت نکنند، اغلب نمی‌توانند با موفقیت، نوآوری‌های خود را تجاری‌سازی سازند.

 نویسندگان برای درک شیوه مدیریت این تنش دست به تحلیل جامع بیش از هزار اختراع از دفتر انتقال فناوری دانشگاه ویسکانسین زدند. آن‌ها با رهبران ارشد این دفتر، مدیران مالکیت معنوی، مدیران اعطای جواز و قرارداد، مشاور حقوقی و دیگر کارکنان مصاحبه کردند تا به‌شخصه در خصوص شیوه ارزیابی اختراعات از نظر قابلیت تجاری کسب اطلاع کنند.

بر اساس این پژوهش، آن‌ها هفت دام مالکیت معنوی را شناسایی کردند که مخترعین ناآگاه (هم افراد و هم شرکت‌ها) در هنگام توسعه اکتشافات علمی و ابداعات برای بازار تجاری در آن‌ها می‌افتند. این دام‌ها مشتمل بر افشای زودهنگام اطلاعات اختصاصی؛ غفلت از اعمال حق‌اختراع؛ اهمال در ابراز اصالت کافی؛ اتکای بیش از اندازه به دانش موجود، اهمال در انتخاب بهترین قلمرو برای کاربست‌های آن فناوری؛ مدیریت نادرست نسبت کمک‌کنندگان؛ و واگذاری کنترل بیش از اندازه مالکیت معنوی به تامین‌کنندگان مالی است.

نویسندگان با استفاده از مثال‌هایی که در پژوهش خود با آن‌ها مواجه شده‌اند این دام‌ها را شرح داده و توصیه‌هایی را برای پرهیز از آن‌ها ارائه می‌کنند.