The Age Of Hyper Specialization

نوشته: توماس مالون، رابرت لوباکر و تامی جونز

از سال 1776، زمانی‏که آدام اسمیت شرح داد چگونه تقسیم کار می‏تواند موجب پیشرفت اقتصادی شود، کار هرچه بیش‌تر به وظایف کوچک‏تر تقسیم شده و توسط کارکنان تخصصی‏تر انجام می‏شود. اما در حال حاضر با گسترش دانش کاری و پیشرفت‏های فناوری به دوره‏ای از فراتخصص‏گرایی وارد‏ شده‏ایم: کاری که تا پیش از این توسط یک نفر انجام می‏شد، به بخش‏های تخصصی‏تر تقسیم شده و توسط چند نفر به انجام می‏رسد و بهبود در کیفیت، سرعت و هزینه را دربر داشته است.

به‏عنوان مثال، شرکت نوپای نرم‏افزاریتاپ‌کدر، پروژه‏های فناوری اطلاعات مشتریان خود را به بخش‏های بسیار کوچک تقسیم کرده و هم‌چون چالش‏های رقابتی به جامعه جهانی برنامه‏نویسان خود عرضه می‏دارد. برنامه‏نویسان تشویق می‏شوند در صدر کدگذاران ارشد شرکت قرار گیرند که در نهایت کیفیت فراورده نهایی را تضمین می‏کند. شرکتی با نام کستینگ‏وردز نسخه‏برداری از فایل‏های صوتی را از طریق تقسیم و واگذاری بخش‏های فایل به کارکنان پراکنده خود انجام می‏دهد تا کار نسخه‏برداری هم‏زمان پیش برود. هرچه دست بیش‌تر باشد، کار سریع‏تر پیش می‏رود. سازمان غیرانتفاعی ساماسورس کار ورود اطلاعات را به افراد پراکنده در دنیای درحال توسعه واگذار می‏کند؛ جایی که صرف وقت برای مشاغل کوچک در حد چند دقیقه و دستمزدها در حد پشیزیاست و با این‏حال موجب تقویت اقتصادی شده و صرفه‏جویی قابل‌ملاحظه‏ای را برای مشتریان دربر دارد.

مدیرانی که مایل هستنداز فراتخصص‏گرایی بهره‌مند شوند، باید بیاموزند چگونه کار دانش‌محور را به وظایف مجزا تقسیم کنند، کارکنان تخصصی به‌کار گیرند و از کیفیت کار اطمینان حاصل کنند و بخش‌ها را در یک بدنه نهایی ترکیب کنند. درضمن، شرکت‏ها و دولت‏ها باید از مخاطرات و مسئولیت‏های بالقوه این عصر جدید آگاه باشند: بهره‏کشی دیجیتال و دیگر شکل‌های استثمار کارکنان، سوء‌استفادهاز تقسیم کار؛ کاری که ملالت‏آور و بی‏معنا می‏شود وپایش بیش‌تر کارکنان با استفاده از ابزار الکترونیک. نویسندگان معتقدند همه این‌ها می‏توانند به‌واسطه قوانین و رویه‏های جهانی و شکل جدیدی از «اصناف»(به منظور فراهم آوردن حس جمعی و پشتیبانی از توسعه حرفه‏ای) روند بهتری در پیش گیرد.