By Josh Lerner

نوشته: جاش لرنر

ترجمه: رضا عظیمی مروی

برای دهه‌ها، شرکت‌های بزرگ از ورود به پروژه‌های مخاطره‌آمیز اجتناب کرده‌اند. اما با مواجه‌شدن واحدهای تحقیق‌وتوسعه با فشار برای کشیدن مهار هزینه‌ها و تولید نتایج، شرکت‌ها شروع به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های نوپا برای کسب دانش و چالاکی کردند.

منطق مخاطره‌پذیری شرکتی قانع‌کننده است: یک صندوق سرمایه‌گذاری به‌خوبی اداره‌شده می‌تواند به شرکت در واکنش سریع به تغییرات بازار و کسب دیدگاه بهتری از تهدیدها یاری رساند. در برخی موارد هم می‌تواند تقاضا برای محصولات شرکت را تحریک کند. سرمایه‌گذاری‌های آن هم می‌تواند بازده جذابی داشته باشد. در طول سه سال نخست عرضه عام سهام، بنگاه‌هایی که به وسیله صندوق‌های سرمایه‌گذاری شرکتی تامین‌مالی شده‌اند به‌طور متوسط عملکرد بهتری از نظر قیمت سهام نسبت به شرکت‌های تحت حمایت شرکت‌های مخاطره‌پذیر سنتی نشان داده‌اند.

اداره صندوق‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر آسان نیست. برخی شرکت‌ها در طرح‌های سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر خود ناکام ماندند و حتا برخی بنگاه‌های دارای تامین مالی موفق، در کسب دانش از راه سرمایه‌گذاری در شرکت‌های نوپا به‌زحمت افتادند. شش مرحله می‌تواند به شرکت‌ها برای ممانعت از این دشواری‌ها یاری رساند.