نوشته: کيت فررازی
ترجمه: زهرا بدلی
همه آنجا بوديم: در جلسات بيمعنایی گير افتاده بوديم كه در آن‌ها، شركتكنندگان از صادقانه صحبتكردن ميترسند. در طول ارائه پاورپوينت سیاست‌مدارانه، ساكت نشسته و منتظر بودیم جلسه به پايان برسد تا گفتوگوي واقعي (كه معمولا در جلسات خصوصي اتفاق ميافتد) شروع شود.
تمايل به پرهیز از تعارض قابلدرك است، اما يکي از مهمترين عوامل ضعف در زندگي سازماني است. نبود صراحت موجب صرف وقت بيشتر، تصميمگيري آهسته‌تر و بحث و گفتوگوي تكراري و غيرضروري ميشود. تظاهر زیاده به ادب، اغلب نشانه محيطهاي كاري بسيار سياسي است: همكاران از صحبت صادقانه چهرهبهچهره ميترسند و این کار را پشت سر انجام میدهند. این رفتار هزینه دارد.
تيم من با مديران شش بانک معتبر براي اندازهگيري ميزان صراحت تيمهايشان مصاحبه کرد. در اين تحقيق دريافتيم، تيمهايي كه كمترين امتیاز را در صراحت كسب كردند، كمترين بازده مالي را نسبت به ساير بانکها در بحران اقتصاد جهاني اخير تجربه كرده بودند. در مقابل، گروههايي كه باصراحت در مورد اوراق بهادار ريسكدار، عملیات وامدهی و ساير مشکلات بالقوه صحبت میکردند، قادر به حفظ ارزش سهام بودند.
در تحقيقات سه سال گذشته خود در بيش از پنجاه شرکت بزرگ، «صراحت آشکار» را بهعنوان رفتاري شناسایی کردیم كه بهبهترينوجه تيمهايي با عملکرد بالا را پيشبيني ميكند. اما خواستن صراحت از کارکنان در سازمانهايي كه فرهنگشان چنين چيزي را حمايت نميكند، چالشبرانگيز است. به اعتقاد ما، صراحت و صداقت نهتنها بايد تشويق شود، بلکه باید یک الزام باشد. بدين منظور سه تکنیک را براي كمك به همكاران سطوح مختلف در تعامل مستقيمتر تدوین کردهایم:
[1]. کيت فررازي، مديرعامل فررازی گرینلایت (یک شركت تحقيقاتی، مشاوره و آموزش) و نويسنده كتاب «چه کسی ناراحتتان کرد» است که در سال 2009 توسط انتشارات برادویبوکس عرضه شده است.